موضوع: کي-الکي/ طب المعصومين ص332

کي يا همان سوزاندن يا داغ کردن و در بحث امروز ليزر درماني.

در روايات ميفرمايد طب العرب في ثلاثه في خمسه في سبعه

سه دسته روايات داريم که هيچ کدام هم با هم منافات ندارد.

    1. عن الباقر(ع): طِبُ‌ الْعَرَبِ‌ فِي‌ ثَلَاثٍ شَرْطَةِ الْحِجَامَةِ وَ الْحُقْنَةِ وَ آخِرُ الدَّوَاءِ الْكَي.[1]

شرطه يعني لب تيز تيغ. حقنه هم تنقيه و اماله. مرحله آخر هم داغ کردن است.

يعني آخرين مرحله درمان سوزاندن است.

 

    2. عن محمد بن مسلم قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع هَلْ‌ يُعَالَجُ‌ بِالْكَيِ‌ قَالَ نَعَمْ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى جَعَلَ فِي الدَّوَاءِ بَرَكَةً وَ شِفَاءً وَ خَيْراً كَثِيراً وَ مَا عَلَى الرَّجُلِ أَنْ يَتَدَاوَى وَ إِنْ لَا بَأْسَ بِهِ.[2]

محمد بن مسلم ميگويد از حضرت پرسيدم که آيا ميشود با سوزاندن مداوا کرد؟ حضرت فرمودند بله. خداوند در دوا برکتهاي و خير زيادي قرار داده است. ...مهمترين برکت همين عمر است. حتي دوا که سوزاندن است خداوند برکت زيادي در آن قرار داده است لذا حضرت ميفرمايند اشکالي ندارد اگر در آخرين مرحله از سوزاندن استفاده شود.

وقتي دست و پا کسي يخ کرد نبايد دست و پايش را ماساژ داد بلکه بايد آب مايل به گرم را در لگن قرار داد و دست و پا را در آن گذاشت و يا اينکه اگر مريضي اينگونه شد بايد او را در نمد يا پارچه اي بست و در وان حمام قرار داد بعد از لحظاتي از اين حالت خارج ميشود.

در خانه وقتي اينگونه شد بايد دست و پا را به بدنه بخاري چسباند البته بايد شعله کم باشد. ماساژ دادن و مالاندن ضرر دارد. اين کار که توصيه ميکنيم داغ کردن است.

 

3.امام صادق(ع): طِبُ‌ الْعَرَبِ‌ فِي‌ خَمْسَةٍ شَرْطَةِ الْحِجَامَةِ وَ الْحُقْنَةِ وَ السُّعُوطِ وَ الْقَيْ‌ءِ وَ الْحَمَّامِ وَ آخِرُ الدَّوَاءِ الْكَي‌.[3]

گاهي انسان غذاي مسموم ميخورد لذا استفراق عمدي لازم است.

حمام کردن هم بعنوان دوا مطرح است مثل حمام شنا، استحمام عادي. مثلا فرد مبتلا به راشيتيسم شده است و پاهايش پرانتزي شده. بخاطر اينکه ويتامين D3 کم شده است زيرا در آفتاب کم رفته. بايد فرد روزي 20 ددقيقه در آفتاب راه برود. پشت به آفتاب بنشيند و پاها را از بيرون پرانتز ماساژ داده شود. اگر بچه‌اي پوستش خشک است روغن زيتون يا روغن کنجد بهش بمالد. تا 2 سالگي اگر خوب شد که هيچ و الا بايد کفش هاي مخصوص استفاده کند.

اين کارهايي که برخي انجام ميدهند و در استخر که ميرود اول ميرود سونا بعد ميرود جکوزي اول ميروند داخل آب داغ بعد ميپرند داخل آب سرد اين کار سکته در پي دارد.

بله، در روايت هست که آخر حمام کف آب را به آب سرد بزند نه اينکه روي پا آب سرد بريزيد که اين کار استخوان درد مي آورد.

 

4. عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ الْبَاقِرِ (ع):‌ طِبُ‌ الْعَرَبِ‌ فِي‌ سَبْعَةٍ شَرْطَةِ الْحِجَامَةِ وَ الْحُقْنَةِ وَ الْحَمَّامِ وَ السُّعُوطِ وَ الْقَيْ‌ءِ وَ شَرْبَةِ الْعَسَلِ وَ آخِرُ الدَّوَاءِ الْكَيُّ وَ رُبَّمَا يُزَادُ فِيهِ النُّورَة.[4]

حمام چند نوع داريم. حمام آفتابي، حمام وان داغ که براي يخ زدگي بود، حمام متعارف که همان استحمام باشد. در اين روايت تمام انواع را شامل ميشود.

هر دو ساعت کار به بدن تحرک بدهيد و الا التهاب مفاصل و خشکي مفاصل و گرفتگي عضلات و بسته شدن تاندوم ها و افت توان کار را در پي خواهد داشت.

سعوط يعني کشيدن مايعي که دلخواه است به نوع درمان. مثلا کشيدن روغن کنجد به داخل بيني. کساني که سردرد شديد دارند بخاطر بودن در گرماي شديد. در اينجا که محيط گرم و خشک است بايد چند قطره روغن کنجد به داخل بيني بچکانيد.

شربه العسل: عسل رقيق شده با آب يا آبجوش ولرم يا آب سيب تازه رسيده شيرين يا با شير تازه‌ي گاو خيلي خاصيت دارد. مثلا بعد از جماع مستحب است که قبل از غسل دو دست را تا نصف ساعد بشوريد. بعد از غسل مستحب است که شربه العسل بخورند تا قوا برگردد.

آخر روايت حضرت ميفرمايند چه بسا که زياد شده به اين هفت مورد نوره. مخصوصا براي کساني که زن دارند مستحب است که هر 15 روز موهاي زائد بدنش را بزند و اگر اين کار را نکند برکت نخواهد داشت و مايع مني‌اش مشکل دار خواهد شد. اگر 40 روز بگذرد و اين کار را نکند ميمنت ندارد.

 

5.از امام صادق(ع) أَنَّهُ‌ رَخَّصَ‌ فِي‌ الْكَيِ‌ فِيمَا لَا يُتَخَوَّفُ فِيهِ الْهَلَاكُ وَ لَا يَكُونُ فِيهِ تَشْوِيه.[5]

حضرت اجازه داده است براي داغ کردن در جايي که منجر به هلاکت فرد يا از بين رفتن ساير اعضا نشود.

 


[1] بحارالانوار، محمدباقر مجلسی، ج59، ص118، ط دار إحياء التراث العربی.
[2] بحارالانوار، محمدباقر مجلسی، ج59، ص64، ط دار إحياء التراث العربی.
[3] بحارالانوار، محمدباقر مجلسی، ج59، ص263، ط دار إحياء التراث العربی.
[4] بحارالانوار، محمدباقر مجلسی، ج59، ص263، ط دار إحياء التراث العربی.
[5] بحارالانوار، محمدباقر مجلسی، ج59، ص74، ط دار إحياء التراث العربی.