درس طب استاد ضیائی

94/02/15

بسم الله الرحمن الرحیم

موضوع: العنب (انگور)
الْقَاسِمِ الزَّيَّاتِ عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ مُوسَى بْنِ الْعَلَاءِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ لَمَّا حَسَرَ الْمَاءُ عَنْ عِظَامِ الْمَوْتَى فَرَأَى ذَلِكَ نُوحٌ ع جَزِعَ جَزَعاً شَدِيداً وَ اغْتَمَّ لِذَلِكَ فَأَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ هَذَا عَمَلُكَ بِنَفْسِكَ أَنْتَ دَعَوْتَ عَلَيْهِمْ فَقَالَ يَا رَبِّ إِنِّي أَسْتَغْفِرُكَ وَ أَتُوبُ إِلَيْكَ فَأَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ أَنْ كُلِ الْعِنَبَ الْأَسْوَدَ لِيَذْهَبَ غَمُّكَ[1]
هنگامی که در زمان حضرت نوح آب سیل آسایی که زمین را زیر آب فرو برد و فقط کسانی که در کشتی حضرت نوح بودند سالم ماندند فرو کش کرد. استخوان های مردگان پدیدار شد و حضرت نوح که آنها را دید بسیار ناراحت شد. (زیرا حضرت نوح پانصد سال تبلیغ کرد ولی در آنها اثر نکرده بود و حضرت نوح بابت لجاجت آنها که مستحق عذاب شده بودند ناراحت شد.) در نتیجه جزع و گریه و زاری شدیدی کرد. خداوند به او وحی فرمود که برای رهایی از آن غم، انگور سیاه بخورد.
انگور اقسامی دارد مانند عسکری، با دانه، بی دانه، یاقوتی، غیر و تا بیش از دویست نوع انگور وجود دارد. این نوع انگورها خواص مشترکی دارند یعنی همه برای درمان کم خونی و فقر آهن مفید هستند ولی بعضی خواص خاصی دارند مثلا انگور سیاه برای رفع غم خوب است.
کودکان و کهنسالان باید انگور را دانه بخورند و هر دانه را کاملا بجوند و بعد به سراغ دانه ی بعدی بروند.
نوجوانان، جوانان و میان سالان، انگور را دو دانه، دو دانه بخورند.
کسانی که گمان می کنند بعد از غذا سیر نمی شوند انگور را سه دانه سه دانه یا چهار دانه چهار دانه بخورند. (خوردن دو عدد سیب شیرین مخلوط با عسل نیز برای چنین کسی مفید است تا دل مالش الکی اش از بین برود.)
کسانی که مشغول ورزش پهلوانی و قهرمانی هستند، انگور را یک خوشه یک خوشه بخورند. (البته خوشه ای که به اندازه ی دهانشان باشد) زیرا نیازمندی چنین کسانی به قند خون و خون جدید زیاد است. چنین کسانی به سبب عرق گردن، آب زیادی از دست می دهند در نتیجه ممکن است به کم کاری کلیه، تعفن ادراری و یا یبوست حاد و مزمن مبتلا شوند. انگور این مشکل را حل می کند.
اگر کسی به سبب کمبود منگنز ضعف حافظه دارند یا دچار غم و اندوه هستند از انگور سیاه استفاده کنند و اگر فصل انگور سیاه نیست از کشمش آن استفاده شود به این گونه که هر روز صبح بیست و یک عدد ناشتا کشمش آن و بدون هسته مصرف شود. زیرا هسته ی آن و روغن آن اسپرم های مرد را کم می کند. البته خوردن انگور با هسته در مدت زمان محدود مانند دو هفته تا دو ماه برای بعضی از بیماری ها مانند بواسیر بادی یا هموروئید بادی بسیار مفید است.
میوه ی انگور و کشمش آن، انجیر تازه یا انجیر خشک، ضد بلغم سیاه و ضد اوره بوده و موجب فربهی می شوند. ضد نقرس (رسوب اسید اوریک به شکل کریستال در مفاصل) بوده موجب افزایش قدرت مفاصل مخصوصا زانو و مچ پا می باشد. در درمان بخشی از لمسی ها، فلجی و ضد فلجی ها نیز مفید است.
اگر کسی انگور و انجیر نخورد و از آن سو مصرف دخانیات هم داشته باشد. در خون رسانی به اندام حیاتی بدن مانند قلب، کلیه ها و کبد ایجاد اختلال می شود. همچنین موجب گرفتگی عروق کرونل قلب و مانند آن می شود.
اگر کسی دنبال سلامت بدن است باید از غذای مناسب و به اندازه بهره بگیرد و تحرک لازم هم داشته باشد نه اینکه با بی تحرکی موجب افزایش وزن خود گردد.
برای سلامت روان هم باید به چند نکته توجه داشت:
یکی ارتباط به خداوند است از طریق دعا، قران و نماز خواندن
دوم، توسل به چهارده معصوم می باشد که واسطه های فیض الهی می باشند.
از دیگر انواع کشمش ها کشمش دربلینگ است که گوشت آن زیاد، پوست آن نازک و هسته های آن بسیار کم است. کشمش انگور عسکری کاشمر از این قبیل است.
کشمش قرمز شیرین پلویی برای مادر حامله و شیرده، درد مفصل، افت حافظه و کم رشد جمجمه و کوتاه قدی مفید است به این گونه که برنج قهوه ای که با سبوس است را دم کنند و با کشمش پلویی و مغز خام بادام شیرین درختی مخلوط کنند به این گونه که هنگام خوردن کشمش پلو، بادام ها را مغز کرده با آن مخلوط کنند و بخورند. اگر مادر حامله آن را بخورد، مشکل جمجمه و رشد قدی و کمبود وزن کودک مناسب است.
کشمش انگور قرمز (انگور یاقوتی) و خوردن آن در صبح ناشتا به مقدار 21 عدد بسیار مفید است. این کشمش سرشار از گلوکز است که غذای اصلی مغز و عضلات بدن می باشد. همچنین برای تقویت عضلات کل بدن مفید است و مانند خرما است.
یک چهارم جمعیت دنیا از کمخونی رنج می برند و بیشتر آنها را زنان و کودکان زیر پنج سال تشکیل می دهند. برای رفع آن می توان از انگور، کشمش، خرما، سیب شیرین، زردآلو، هلو (یا برگه ی آن دو) و عسل طبیعی استفاده کرد.
از عوارض کمبود آهن بدن می توان به این موارد اشاره کرد:
·کاهش رشد بدن
·کاهش یادگیری
·کاهش ضریب هوشی
·ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن و افزایش بیماری و طولانی شدن دوره ی بیماری و تأخیر بهبودی و سلامت از دست رفته
·صدمه زدن به رشد و تکامل مغزی.
باید دقت کنیم که باید زایمان طبیعی را ترویج کنیم زیرا سزارین در موارد ناچاری است و ضریب مرگ مادر در سزارین بسیار بیشتر از زایمان طبیعی است. همچنین باید فرهنگ شیر دادن مادر را که یگانه غذای کافی برای کودک است ترویج کنیم.



[1] الاصول من الکافی، شیخ کلینی، ج6، ص350، ط دار الکتب الاسلامیة.