موضوع: فوائد عسل
بسیاری از عسل های موجود در بازار تقلبی هستند. عسل تقلبی عسلی است که دارای ناخالصی های گوناگون می باشد و مایعی شیرین است که شبیه عسل می باشد. مثلا در آن گلوکز تجاری یا شیره ی نبات به اضافه ی شکر شیمیایی و اسید سیتریک و اسانس و چیزهایی از این قبیل است. این موارد را می پزند و به نام عسل می فروشند. این عسل صنعتی و غیر طبیعی است. چنین عسلی نه تنها فاقد خواص عسل طبیعی است بلکه برای فرد و جامعه مضر نیز می باشد.
امام رضا علیه السلام در رساله ی ذهبیه در طب الرضا در جاهای مختلف، عسل طبیعی را برای پیشگیری و درمان تعدادی از بیماری ها توصیه کرده و به کار گرفته است. از آن جمله استفاده از آن در درمان بیماری های بینی، گوش، حنجره و دستگاه گوارش است. در مورد دستگاه گوارش عسل در مورد از بین بردن صفرا مفید است. جوشانده ی گل قاصدک هم ضد سرطان و هم صفرا بر است که آن را بعد از ولرم شدن باید با عسل مخلوط کرده و مصرف کنند.
مغز خیار بوته ای یک صفرابر طبیعی است هرچند کاهش دهنده ی قند خون و ملین مزاج می باشد. بهتر است آن را همراه با عسل استخودوس، آویشن و عسل نعناع استفاده کرد که در نتیجه سردی خیار را برطرف می کند.
عناب، تصفیه کننده ی خون و ملین می باشد. البته استعمال زیاد آن برای کبد بد است و مصلح آن عسل طبیعی می باشد. بهتر است روزی چهارده عدد از عناب استفاده شود و کودکانی که در سطح آمادگی و ابتدایی هستند روز هفت عدد از آن استفاده کنند.
اگر کسی کبدش خیلی چرب است نیم کیلو پیازموش یا پیاز صحرایی تهیه کند و در پنج کیلو آب از نیم تا دو ساعت با شعله ی ملایم جوشانده شود، بعد پیاز را در آن می چلانند و آب را صاف کرده و بعد پنج کیلو عسل طبیعی مخصوصا استخودوس در آن مخلوط می کنند و مصرف می نمایند که دارویی قوی در درمان کبد چرب است.
اگر کسی هپاتیت بی دارد می تواند به جای عسل استخودوس از عسل نعناع استفاده کند.
در درمان سرطان کبد، فیبروز یا چروکیدگی کبد و یا سیپروز کبد، از عرق طبیعی بوقنا یا دمکرده و جوشانده ی آن را با عسل استخودوس مصرف کنند. یا دمکرده ی گل خارمریم را با عسل فوق مخلوط و مصرف کنند.
کاهو بدون سس یا سوپ جعفری یا ته نشین سرکه ی طبیعی هم چربی بد خون را پائین می آورد و هم کبد چرب را مداوا می کند.
برگه ی زردآلو که به شکل طبیعی خشک شده باشد برای رفع چربی کبد مفید است و همچنین است کدو مسمی با پوست و کلم بروکلی.
برای پیشگیری از کبد چرب می توان از زعفران استفاده کرد. در مناطق خشک نیم گرم و در مناطق شرجی تا یک گرم در 24 ساعت می توان از آن استفاده کرد.
عسل طبیعی در درمان اسید معده نیز به کار گرفته می شود و از ازدیاد آن می کاهد. همچنین در درمان زخم معده نیز مفید می باشد و کاری می کند که بیماری عود نکند. بنا بر این باید عسل طبیعی را صبح مخلوط با آب ولرم و یا شیر کم چرب کرد و یا قبل از خواب با آب سیب تازه مصرف نمود. همچنین قبل و بعد از غذا قرص گیاهی شیرین نوش را مصرف کنند (یک استکان) یک یک قاشق چایخوری موملایی شیرین بیان. این کار زخم معده و زخم اثناعشر را خوب می کند و حتی اگر احتمال سرطان معده باشد آن را نیز برطرف می کند.
دیگر مصرف میوه ی شاه بلوط است که در بین روز و عصرانه یا بین مغرب تا شام، دو عدد از آن مصرف شود.
در درمان اسهال که فرد به کمبود آب بدن یا املاح و ویتامین های بدن مبتلا می شود (مخصوصا در اسهال کودکان) باید از میوه های قابض مانند شاه بلوط یا زالزالک یا ازگیل استفاده شود اینها را با عسل طبیعی مخلوط کرده و مصرف کنند. مصرف زیاد ازگیل برای کبد مضر است اگر هم به بچه می دهند به شکل مربای ازگیل باشد. شاه بلوط برای قوی شدن عضلات بچه نیز مفید است.
ورزشکاران قبل و بعد از ورزش می توانند از میوه ی شاه بلوط استفاده کنند به این گونه که هر دفعه دو عدد قبل و دو عدد بعد بخورند. این کار موجب می شود که بعد از ورزش، به سبب فقر بعضی از املاح مانند کلسیم، عضلات انسان درد نگیرد.
عسل طبیعی موجب ازدیاد حافظه می شود و عملکرد مغز را در یادآوری اطلاعات و تبادیل اطلاعات بالا می برد. اگر با زنجبیل طبیعی هم مصرف شود بهتر است زیرا در روایتی از امام رضا علیه السلام به آن توصیه شده است. بهتر است آن را صبح قبل از انجام کار مصرف کنند.
در قرآن شفاء در دو جا به کار رفته است یکی خود قرآن است که شفاء می باشد و یکی عسل است که خداوند می فرماید: ﴿ثُمَّ كُلي‏ مِنْ كُلِّ الثَّمَراتِ فَاسْلُكي‏ سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلاً يَخْرُجُ مِنْ بُطُونِها شَرابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوانُهُ فيهِ شِفاءٌ لِلنَّاسِ إِنَّ في‏ ذلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ﴾[1]

فِي طِبِّ النَّبِيِّ، ص قَالَ قَالَ ص عَلَيْكُمْ بِالْعَسَلِ فَوَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ مَا مِنْ بَيْتٍ فِيهِ عَسَلٌ إِلَّا وَ تَسْتَغْفِرُ الْمَلَائِكَةُ لِأَهْلِ ذَلِكَ الْبَيْتِ فَإِنْ شَرِبَهَا رَجُلٌ دَخَلَ فِي جَوْفِهِ أَلْفُ دَوَاءٍ وَ خَرَجَ عَنْهُ أَلْفُ دَاءٍ فَإِنْ مَاتَ وَ هُوَ فِي جَوْفِهِ لَمْ تَمَسَّ النَّارُ جَسَدَهُ[2]

عسل برای کسی که پرز معده اش کم است ضرر دارد ولی مصلح آن آب ولرم و یا شیر تازه ی کم چرب می باشد.
اگر خانمی دچار قاعدگی نامنظم باشد و یا ناراحتی دهانه ی رحم داشته باشد و یا کبدش چرب باشد و یا در او احتمال بعضی از انواع سرطان ها می رود و یا رحمش فیبر دارد بهترین دارو برای آنها عسل گل خارمریم است به این گونه که دمکرده ی گل خارمریم یا عسل آن را مصرف کنند.
در خاتمه ی روایت فوق آمده است که اگر کسی بمیرد در حالی که عسل در بدن او باشد آتش جهنم به بدن نمی رسد. (مانند کسی که به غسل جمعه مداومت داشته باشد بدنش در قبر نمی پوسد.)

---