موضوع: خارش های
پوستی
خارش های
پوستی گاه ناشی از بدخوری است مانند اینکه گاه افراد به
موز، کیوی، گوجه فرنگی، بادام زمینی حساسیت
دارند.
یا اینکه
افرادی به مواد شوینده مانند وایتکس، آب جوال، مواد سفید
کننده، اسیتون، گریس، رنگ ریزی، رنگ های
پلاستیکی و روغنی یا چوب های خاص و پلاستیک
های خاص حساسیت دارند.
گاه خارش ناشی از
بیماری هایی مانند بیماری های
انگلی، قند، کم خونی های خاص، یبوست مزمن، نارسائی
های کلیه، بیماری های کبد و نارسایی های
صفراوی است.
گاه فرد به
بیماری گال (بیماری جَرَب) مبتلا است یا به
کهیر، شبه کهیر، اگزما، آفتاب سوختگی و مانند آن مبتلا هستند.
گاه خارش ناشی از
نیش حشرات مانند شپش و کنه و مانند آن است.
گاه پوشیدن لباس
های نایلونی و با نخ های پلی استریل موجب
ازدیاد خارش های پوستی می شود.
در شب و غروب خارش
های پوستی بیشتر می شود.
اگر افراد
زمینگیر باشند و نور مستقیم آفتاب را دریافت نکنند
مایت ها و موجودات ریز رشد و نمو می کنند و خارش پوستی
بیشتر می شود. باید یک ربع تا نیم ساعت در نور
مستقیم آفتاب بود و باید لباس های زیرین نخی
باشد و همچنین تنگ نباشد. لباس تنگ موجب ناراحتی قلبی و مرگ
زودرس می شود و هم موجب خارش های پوستی می شود.
دوش آب سرد و مصرف
داروهای ضد خارش می تواند برای رفع خارش مؤثر واقع شود.
در پیرمردان و
پیرزنان خارش های پوستی گاه به سبب وجود التهابات شدید در
ایشان و عدم مصرف خضرویات مانند سبزیجات، کاهو و یا
لیمو شیرین می باشد.
سرخ کردنی، موز
نارس، گوجه فرنگی نارس، پرز کیوی و پوست بادام
زمینی موجب خارش می شود.
کسانی که پوست
بدنشان خشک است و در نتیجه مبتلا به خارش می شوند باید از شامپو
و صابون کم اسید استفاده کنند و همچنین نباید زیاد از
آنها استفاده کنند مثلا تابستان هفته ای دو بار و زمستان هفته ای
یک بار بیشتر استحمام نکنند. همچنین می توانند از کرم
های نرم کننده و داروهایی که آنتی هیستامین
دارد استفاده کنند.
از نظر
طبیعی هم می توان روغن کنجد خورد به این گونه که در
بیست و چهار ساعت یک تا دو قاشق مصرف کند زیرا روغن کنجد
لطیف کننده ی پوست است. کنجد دیرهضم است و می توان آن را
با عسل مخلوط کرد تا هضم آن سریع شود.
اگر زن حامله (مخصوصا
در سه چهار ماه آخر حاملگی) بر اثر بزرگ شدن جنین مبتلا به قاچ قاچ
شدن پوست شکم شود می تواند روغن زیتون، وازلین یا
پمادهای چرب کننده بر آن بمالد. در داروهای شیمیایی
می توان از لوسیون کالامین استفاده کند.
گاه خشکی پوست به
سبب اختلالاتی است که در نتیجه ی آن پوست بدن زبر شده و
خاصیت انعطاف خود را از دست می دهد. این حالت گاه بر اثر تماس
با مواد شیمیایی یا سفید کننده و تمیز
کننده و روغن واسکازین و رنگ ها و غیره رخ می دهد. گاه فرد چون
زیاد در معرض نور خورشید است پوست بدنش چنین می شود. در
این حالت باید از پمادهای محافظ استفاده کرد و یا لا اقل
در پیک بار نور خورشید که از ده صبح تا چهار بعد از ظهر است در معرض
نور مستقیم خورشید نبود. گاه در معرض هوای بسیار گرم و
یا بسیار سرد بودن نیز موجب این حالت می شود. در
معرض جریان های مستمر هوایی مانند ماندن در مقابل پنکه و
یا پشت در و یا پائین بودن شیشه ی ماشین و
امثال نیز موجب خارش پوست می شود زیرا اب زیادی از
دست می دهد و همچنین موجب خس خس سینه، تورم لوزه، سرفه
های خشک مکرر نیز می شود. در این حالت برای نرم
کنندگی می توان از وازلین استفاده کرد.
گاه بعضی از
بیماری های متابولیکی موجب خشکی پوست
می شود مانند قند نواسانی و بالا، چربی خون نوسانی و بالا
یا کسانی که کلیه ی خود را از دست می دهند که چهره
اشان نیز زرد می شود.
غفلت از یاد خدا
و ذکر خدا سبب غفلت از ولایت و فاصله گرفتن از ولایت و متفرق شدن از
آن می شود. شیعه و سنی باید وحدت داشته باشند و مراد از
آن نزدیک شدن نقاط مشترک است. یعنی کاری کنیم که
الفت میان مسلمین زیاد شود کما اینکه خداوند متعال در
قرآن می فرماید: ﴿
وَ أَلَّفَ
بَيْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنْفَقْتَ ما فِي الْأَرْضِ جَميعاً ما أَلَّفْتَ
بَيْنَ قُلُوبِهِمْ وَ لكِنَّ اللَّهَ أَلَّفَ بَيْنَهُمْ إِنَّهُ عَزيزٌ حَكيمٌ﴾
[1]مقصود از تألیف
قلوب یعنی انسان توحید افعالی داشته باشد و همواره خدا را
محور کارهای خود قرار دهد.
مقصود از وحدت
یعنی همه علیه دشمن یک موضع گیری واحدی
را اتخاذ کنیم. همچنین است گسترش دادن به داد و ستد اسلامی،
بانک اسلامی، اقتصاد اسلامی و سیاست منطقه ای
اسلامی و مانند آن.
مسلمانان از شیعه
و سنی مادامی که به کتاب خدا تمسک کنند و در آن تمسک کنند و
همچنین اگر به کلمات معصومین مراجعه کنند با این کار هرگز گمراه
نخواهند شد و با این کار تمسک به حبل الله زده و رستگار خواهند شد.
تفرقه یک نوع
عذاب است ﴿
أَوْ
يَلْبِسَكُمْ شِيَعاً﴾
[2] و انسان را از
ایمان به کفر می کشاند.
اختلاف اگر موجب تضارب
آراء باشد موجب رشد می شود ولی اگر موجب اغتشاش و زد و خورد و اهانت
شود موجب تفرقه می شود در نتیجه موجبات غلبه ی دشمن بر انسان را
فراهم می کند: ﴿
وَ
أَطيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لا تَنازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَ تَذْهَبَ
ريحُكُمْ﴾
[3] باید به نقاط
مشترک مانند خدای واحد، رسول و کتاب واحد و مانند آن تکیه کنیم
همچنین است تکیه کردن روی نقاط مشترک انسانی مانند
رعایت حقوق یکدگر، مهربانی و عدم ظلم.
برای مطالعه
ی بیشتر می توان به این کتاب ها مراجعه کرد:
·کتاب
پژوهش های قرآنی علامه شعرانی ج 1، ص 262 و ج 2، ص 670.
·استراتژی
وحدت در اندیشه ی سیاسی اسلام
·استراتژی
تقریب مذاهب اسلامی (مجموعه ی مقالات.)
·جهان
اسلام، مشکلات، راهکارها (گزیده ی مقالات فارسی دوازدهین
کنفرانس بین المللی وحدت اسلامی)
·بیداری
اسلامی، چشم انداز آینده و هدایت آن
·مقالات
اولین کنفرانس علمی تحقیقی وحدت در شهر زاهدان
·همبستگی
مذاهب اسلامی (بحث های علمی و اصلاحی بیست تن از
پیشوایان تشیع و تسنن)
·اهل
بیت علیهم السلام محور وحدت