درس طب استاد ضیائی

88/11/03

بسم الله الرحمن الرحیم

موضوع: ورود اجسام خارجی در چشم و گوش و بینی
در بحث اورژانس گاه به فوریت های پزشکی احتیاج است مانند اینکه جسمی خارجی وارد چشم، گوش و یا بینی شود. اگر جسم خارجی وارد بینی شود می توان برای اخراج آن به نکاتی توجه کرد.
اگر جسم خارجی در قسمت پائین تر بینی باشد و به آسانی قابل دیدن باشد می توان با استفاده از پَنس آن را خارج کرد. اگر با یکی دوبار تلاش موفق به درآوردن آن نشدیم نباید دستکاری کنیم زیرا ممکن است جسم خارجی بالاتر رود و درآوردن آن مشکل باشد. گاه مثلا کودکی با مداد یا مانند آن می دود و زمین می خورد و شیء به داخل بینی او می رود که گاه خطر مرگ را به دنبال دارد.
گاه جسم خارجی وارد چشم می شود مثلا براده ی آهن یا خورده های فلز به داخل چشم می شود. برای در آوردن این اجسام می توان صورت را در ظرف آب آشامیدنی سالم فرو برد و پلک را باز و بسته نمود.
همچنین می توان از یک دستمال بهداشتی آن را بیرون آورد.
اگر جسم خارجی بالاتر قرار گرفته پلک را بالا آورده بر گردانند و به شخص بگوییم که به پائین نگاه کند تا جسم خارجی در معرض دید قرار گیرد.
باید دقت داشت که نباید از شیء نوک تیز مانند سوزن استفاده کرد زیرا گاه دست انسان می لرزد و یا فرد سرفه و یا عطسه کرده و این ضریب خطر را بالا می برد.
همچنین هرگز نباید در درآوردن اجسامی که در مرکز قرنیه، عدسی و مردمک است قرار دهد کاری انجام داد بلکه باید به متخصص چشم مراجعه کرد.
خورده های فلز که با سرعت به چشم می کند مانند تراش کاری و مانند آن فقط با مراجعه به پزشک باید مورد بررسی قرار گیرد.
اگر جسم خارجی وارد گوش شود مثلا گاه حشراتی مانند مورچه، کک و مانند آن وارد گوش می شوند ولی در موم و واکس گوش که چسبندگی دارد می مانند و حتی اگر بمیرند گاه با واکس گوش عقب تر می روند و ایجاد مشکل می کنند. حتی اگر وارد پرده ی صُماخ شوند مشکل صوتی زیادی ایجاد می کنند در این حالت از سه تا هفت قطره (بنا بر نوع گوش از حیث مجرا و قطر داخلی) الکل سفید به داخل گوش ریخت. اگر حیوان زنده باشد می میرد و بعد اگر گوش را کج کنند بیرون می آید. می توان آن را با پنس در آورد و اگر به داخل رفته است می توان با شتشو توسط پزشک آن را بیرون کشید.
همچنین می توان مقداری آب ولرم وارد گوش کرد که در نتیجه حشره در آن شناور شده و بیرون می آید.
دیگر اینکه نباید نباید برای بیرون آوردن اجسام از اشیایی خارجی استفاده کرد که گاه موجب می شود که به پرده ی صُماخ ضربه وارد شود.

انسان باید استشمام قوی داشته باشد تا بتواند معنویت را استشمام کند و بوی بد گناه را متوجه شود. اگر جسم خارجی در استشمام معنوی گیر کرد باید به اهل بیت مراجعه کرد.
همچنین اگر گوش انسان در شنوایی حرف حق مشکل داشته باشد باید دقت کند که در کجا حرام خواری یا لقمه ی شبهه ناک خورده است که مانع از اثر حرف حق در او شده است.
گاه در چشم انسانی فرد مشکلی ایجاد شده مثلا تاریک شده و یا کور شده است. این به سبب بی حیایی و کنار گذاشتن عقل است. دید معنوی انسان با این کار کم می شود و در نتیجه چشم او بر حق و اهل حق بسته می شود.
ترک امام عادل و معصوم موجب بی بصیرتی است که سبب سرگردانی در فرد می شود.
گاه نفس مدلّسه که قبل از نفس اماره است بصیرت را از فرد می گیرد. نفس مدّلسه موجب می شود که اعمال زشت در نزد انسان خوب جلوه داده شود و در نتیجه فرد مسیر را گم کند. بعد نفس اماره وارد میدان می شود که فرد را به بدی ترغیب و تشویق می کند.
در قرآن در دو جا عبارت بصیرت ذکر شده است: ﴿قُلْ هذِهِ سَبيلي‏ أَدْعُوا إِلَى اللَّهِ عَلى‏ بَصيرَةٍ أَنَا وَ مَنِ اتَّبَعَني‏ وَ سُبْحانَ اللَّهِ وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِكينَ[1]
این نشان می دهد که کسی که بصیرت ندارد مشرک است (البته شرک مراتب مختلفی دارد.)
در جای دیگر می خوانیم: ﴿بَلِ الْإِنْسانُ عَلى‏ نَفْسِهِ بَصيرَةٌ[2]
یعنی اگر انسان مواظب خودش باشد و به کارهای خود بصیرت داشته باشد اهل نجات می شود.




[1] یوسف/سوره12، آیه108.
[2] قیامه/سوره75، آیه14.