موضوع: برفک دهان
این حالت در سنین
مختلف رخ می دهد. برفک دهان یک نوع بیماری قارچی
است و نام آن کاندیدا است.
برفک دهان در نوزادان
نیز دیده می شود و علل مختلفی دارد: گاه به سبب مصرف
آنتی بیوتیک ها می باشد.
برفک گاه علامت
بیماری های خاصی است مانند ابتلاء به ایدز و
یا سرطان است. کسانی که تحت درمان شیمی درمانی
هستند یکی از عوارض آن برفک دهان است. در پزشکی جدید
برای درمان برفک دهان نوزادان از قطره ی نیستامین استفاده
می شود به این گونه که هر شش ساعت یک بار آن قطره را در دو طرف
دهان نوزاد می چکانند.
بعد از آن قطره تا
نیم ساعت نباید به نوزاد شیر داد و حتی اگر سن نوزاد بالا
رفته باشد (مانند شش ماه به بعد که به او غذای کمکی می دهند)
بعد از نیم ساعت از قطره ی مزبور نباید غذایی به او
داده شود. این قطره باید برای یک هفته مصرف شود.
افراد بزرگسال اگر گرم
مزاج نباشند می توانند با مغز گردو و پنیر که با هم جویده شود و
یا اگر گرم مزاج هستند با گرداندن آب انار ترش یا شیرین
می توان آفت دهان را درمان کنند.
همچنین خوردن
تمرهندی، لیموترش و امثال آن موجب زخم شدن دهان می شود که
ارتباطی به برفک و آفت دهان ندارد.
باید دانست که منبع
پیام حق خداوند است و مبلغ آن رسول الله می باشد تبیین آن
نیز به عهده ی امام معصوم علیه السلام می باشد. مخاطب
پیام حق نیز مردمی که فکور و هشیار هستند و می
خواهند در مسیر انسانیت گام بر دارند می باشند.
دین حق که همان
اسلام ولایی است یک مقوله ی ارتباطی می باشد
یعنی باید دین ولایی را با تولید
پیام حق و حفظ آن و عرضه ی آن به پا داشت و استمرار بخشید.
از جمله پیام
های حق این است که در زمان حکومت ظلمه باید تقیه ی عملی
کرد. انسان نباید به گونه ای باشد که فقط درصدد رفع
نیازهای شخصی خود باشد و مصلحت شخصی خود را ببیند و
به مصالح اجتماعی و اسلام و مسلمین و ولایت توجهی نداشته
باشد. چنین افرادی گاه به سبب کسب منافع بیشتر، خود را
بیش از اندازه به زحمت می اندازند که نمونه ی بارز آن شعراء
سلاطین جور است.
انسان باید در هر
حال حقگو باشد حتی اگر به ضرر او باشد.
از دیگر پیام
های حق شناخت وظائف افراد است و اینکه ابوین نسبت به فرزندان و
بالعکس و زن و شوهر نسبت به هم و مانند آن چه وظائفی دارند:
پدران چند وظیفه
نسبت به اولاد دارند:
1.نام
نیکو برای آنها انتخاب کنند.
2.برای
آنها دعای به خیر کنند نه نفرین (می توان به صحیفه
ی سجادیه در دعای بر فرزندان مراجعه کرد و یا به رساله
ی حقوق امام علیه السلام مراجعه نمود.) حتی گفته شده است که هر
روز برای فرزندان، دعای موجود در صحیفه ی سجادیه را
برای آنها بخوانند.
3.نصیحت
اعم از گفتاری و عملی. یعنی هم آنها را توصیه کنند
و هم خود به آنچه می گویند عمل نمایند تا برای آنها الگو
باشند. مثلا اگر به فرزندان توصیه می کنیم که با مادرشان تند
صحبت کنند شوهر نیز باید احترام همسر خود را در مقابل آنها نگه دارد.
فرزندان هم باید روحیه ی نصیحت پذیری داشته
باشند هم نسبت به والدین خود و هم نسبت به والدین روحانی که اهل
بیت هستند.
4.تکریم
اولاد که در روایت است:
أَكْرِمُوا أَوْلَادَكُمْ
وَ أَحْسِنُوا آدَابَهُمْ يُغْفَرْ لَكُمْ.
[1]
نباید انتظار ابوین از فرزندان خارج از استعداد و ظرفیت آنها
باشد بلکه باید به مقدار توان، از آنها انتظار داشت. خداوند نیز به
مقدار وُسع و توان ما از ما انتظار دارد. حتی در روایت آمده است که
رسول خدا (ص) پنج کار نسبت به کودکان انجام می دهد که یکی از
آنها این است که ابتدا به آنها سلام می کند. این برای
این است که فرزند تحقیر نشود و شخصیت آنها بازسازی شود.
حتی اگر یک انسان بزرگسال به انسان دیگری سلام می
کند و با او مصافحه می کند اگر فرزند او نیز در کنار اوست انسان
باید به او نیز توجه کرده و با او نیز مصافحه نماید. در
روایت است که امام حسن و امام حسین علیهما السلام بر دوش رسول
خدا (ص) بودند و فردی گفت این دو عجب مرکب خوبی دارند و رسول
خدا (ص) در اینجا فرمود: من نیز عجب راکب خوبی دارم. این
یک نوع احترام به کودکان است. باید محاسن و خوبی ها کودکان را
بیان کرد. مثلا رسول خدا (ص) از بوی عطر حسنین تعریف
می کرد یا اینکه به امام حسن علیه السلام فرمود: شما چقدر
شبیه حضرت یحیی هستند که در طفولیت، به او علم و
حکمت عرضه شد.
5.اظهار
محبت به اولاد باید متعادل باشد و در آن افراط و تفریط نباشد.
زیاده روی در محبت موجب لوس شدن کودک و ایجاد توقعات بیجا
در او می شود. تفریط در محبت نیز موجب عقده ای شدن و
فراری شدن کودک از خانه و خانواده می شود سر خانواده را نزد
غریبه ها فاش می کند.
6.باید
به دینداری فرزندان توجه داشته باشند.
7.باید
به مقدار توان، به کودکان مسئولیت داد تا هر کس توان خود را درک کند و بداند
تا چه حد توانایی دارد.
8.آموزش
ادب و حیاء. در روایت است که کسی که حیاء ندارد دین
هم ندارد. کسی که بی حیاء است به انواع فسق و فجور روی
می آورد.
9.لقمه
ی حلال برای آنها مهیا کند و آنها را به حلال خواری
توصیه و عادت دهند.
10.به
ازدواج صحیح فرزندان توجه داشته باشند و نگذارند سن ازدواج در آنها
تأخیر افتد چرا که موجب مشکلات شخصی و اجتماعی
بسیاری در ایشان می شود.