درس خارج اصول استاد عباسعلی زارعی‌سبزواری

موضوع: طرق ایصالی الفاظ، افعال و تقاریر صادره از شارع/اخبار /نکته چهارم: حجّیّت و اعتبار خبر

ادامه مرحله اوّل: کیفیّت استدلال

بیان شد استدلال به آیه نفر برای اثبات حجّیّت خبر واحد عادل متوقّف بر اثبات چند مطلب است. مطلب اوّل یعنی وجه دلالت آیه نفر بر وجوب حذر بیان گردید. در ادامه به بیان مطلب دوّم یعنی اثبات اینکه وجوب حذر، غایت مترتّب بر انذار منذر بما هو انذار - اعمّ از انذار مفید علم و انذار غیر مفید علم - خواهیم پرداخت.

مطلب دوّم: ترتّب وجوب حذر بر انذار

مطلب دوّمی که اثبات دلالت آیه نفر بر حجّیّت خبر واحد عادل مترتّب بر آن می باشد، این است که ثابت شود وجوب حذر در آیه شریفه، مترتّب بر انذار بما هو انذار است، نه مترتّب بر خصوص انذار مفید علم، زیرا در صورتی که وجوب حذر، مترتّب بر خصوص انذار مفید علم باشد، آیه نفر دلالت بر حجّیّت خبر واحد عادل نخواهد داشت، چون علم تنها در صورتی حاصل می شود که مجموعه ای از مُنذِرین انذار نمایند و به صرف انذار مُنذِر واحد، علم به مُنذَرٌ به حاصل نمی گردد؛ امّا در صورتی که وجوب حذر، مترتّب بر انذار بما هو انذار باشد، چه مفید علم باشد و چه مفید علم نباشد، آیه نفر دلالت بر حجّیّت خبر واحد عادل خواهد داشت، چون اگرچه از انذار مُنذِر واحد، علم حاصل نمی شود، ولی ملاک در وجوب حذر یعنی انذار بما هو انذار، در انذار مُنذِر واحد نیز وجود داشته و لذا خبر واحد عادل طبق آیه نفر، حجّت خواهد بود.

با توجّه به این مقدّمه گفته می شود ممکن است برای تقویت احتمال دوّم به اطلاق «لینذروا» استناد شده و گفته شود اطلاق انذار در آیه نفر دلیل بر آن است که وجوب حذر مترتّب بر انذار بما هو انذار می باشد، نه انذار مقیّد به افاده علم.