درس طب استاد تبریزیان

94/10/01

بسم الله الرحمن الرحیم

موضوع: ادامه بحث درمان با نماز – درمان با دعا

ادامه درمان با نماز

روایتی داریم که می‌فرماید:

صَلَاةُ اللَّيْل‌مَطْرَدَةُ الدَّاءِ عَنْ أَجْسَادِكُم[1] یعنی نماز شب بیماری را از بدن خارج می‌کند.

صحبت از جسد است و صحبت از روح و باطن نیست بنابراین مراد همین بیماری های معمول است که مردم به آن ها مبتلا می‌شوند.

روایتی از ابی حمزه ثمالی داریم:

كَانَ يَقُولُ لِوُلْدِهِ يَا بَنِيَ‌ إِذَا أَصَابَتْكُمْ‌ مُصِيبَةٌ مِنَ الدُّنْيَا أَوْ نَزَلَ بِكُمْ فَاقَةٌ فَلْيَتَوَضَّأِ الرَّجُلُ فَلْيُحْسِنْ وُضُوءَهُ وَ لْيُصَلِّ أَرْبَعَ رَكَعَاتٍ أَوْ رَكْعَتَيْنِ فَإِذَا انْصَرَفَ مِنْ صَلَاتِهِ فَلْيَقُلْ يَا مَوْضِعَ كُلِّ شَكْوَى يَا سَامِعَ كُلِّ نَجْوَى يَا شَافِيَ كُلِّ بَلَاءٍ وَ يَا عَالِمَ كُلِّ خَفِيَّةٍ وَ يَا كَاشِفَ مَا يَشَاءُ مِنْ بَلِيَّةٍ يَا مُنْجِيَ مُوسَى يَا مُصْطَفِيَ مُحَمَّدٍ يَا خَلِيلَ إِبْرَاهِيمَ أَدْعُوكَ دُعَاءَ مَنِ اشْتَدَّتْ‌ فَاقَتُهُ وَ ضَعُفَتْ قُوَّتُهُ وَ قَلَّتْ حِيلَتُهُ دُعَاءَ الْغَرِيبِ الْغَرِيقِ الْفَقِيرِ الَّذِي لَا يَجِدُ لِكَشْفِ مَا هُوَ فِيهِ إِلَّا أَنْتَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ‌ لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ‌ قَالَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ لَا يَدْعُو بِهَا رَجُلٌ أَصَابَهُ بَلَاءٌ إِلَّا فَرَّجَ اللَّهُ تَعَالَى عَنْه[2]

یعنی امام باقر (ع) به فرزندان خود می‌فرمود ای فرزندم هنگامی که مصیبتی از دنیا بر شما نازل می‌شود یا نیازمندی پیدا کردی، مرد باید وضوء کامل بگیرد و چهار یا دو رکعت نماز بخواند و هنگامی که نماز تمام می‌شود بگوید «يا موضع كل شكوى، يا سامع كل نجوى، يا شافى كل بلاء، يا عالم كل خفية، و يا كاشف ما تشاء من بلية، يا نجى موسى، يا مصطفى محمد، يا خليل ابراهيم ادعوك دعاء من اشتدت فاقته، و ضعفت قوته، و قلت حيلته؛ دعاء الغريب الغريق الفقير؛ الذى لا يجد لكشف ما هو فيه الا انت يا ارحم الراحمين؛ لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ» امام سجاد فرمود مردی که مبتلا است این دعا را نمی‌خواند مگر اینکه خداوند برای او فراخی حاصل می‌کند.

در این روایت صحبت از شفاء از بلاها شده است بنابراین برای برطرف شدن بیماری ها مفید است.

روایت دیگری داریم که پیامبر (ص) می‌فرماید:

تَكْتُبُ فِي‌ إِنَاءٍ نَظِيفٍ‌ بِزَعْفَرَانٍ ثُمَّ تَغْسِلُ وَ تَشْرَبُ أَعُوذُ بِكَلِمَاتِ اللَّهِ التَّامَّةِ وَ أَسْمَائِهِ الْحُسْنَى كُلِّهَا عَامَّةً مِنْ شَرِّ السَّامَّةِ وَ الْهَامَّةِ وَ مِنْ شَرِّ الْعَيْنِ اللَّامَّةِ وَ مِنْ شَرِّ حاسِدٍ إِذا حَسَدَ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ‌ السُّورَةَ وَ سُورَةَ الْإِخْلَاصِ وَ الْمُعَوِّذَتَيْنِ وَ ثَلَاثَ آيَاتٍ مِنْ سُورَةِ الْبَقَرَةِ قَوْلَهُ تَعَالَى‌ وَ إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحِيمُ إِنَّ فِي خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ وَ الْفُلْكِ الَّتِي تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِما يَنْفَعُ النَّاسَ وَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّماءِ مِنْ ماءٍ فَأَحْيا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها وَ بَثَّ فِيها مِنْ كُلِّ دَابَّةٍ وَ تَصْرِيفِ الرِّياحِ وَ السَّحابِ الْمُسَخَّرِ بَيْنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ‌ وَ آيَةَ الْكُرْسِيِّ وَ آمَنَ الرَّسُولُ‌ إِلَى آخِرِ السُّورَةِ وَ عَشْرَ آيَاتٍ مِنْ آلِ عِمْرَانَ مِنْ أَوَّلِهَا وَ عَشْراً مِنْ آخِرِهَا إِنَّ فِي خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‌ وَ أَوَّلَ آيَةٍ مِنَ النِّسَاءِ وَ أَوَّلَ آيَةٍ مِنَ الْمَائِدَةِ وَ أَوَّلَ آيَةٍ مِنَ الْأَنْعَامِ وَ أَوَّلَ آيَةٍ مِنَ الْأَعْرَافِ وَ قَوْلَهُ تَعَالَى‌ إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِي‌ إِلَى قَوْلِهِ‌ رَبُّ الْعالَمِينَ‌ وَ قالَ مُوسى‌ ما جِئْتُمْ بِهِ السِّحْرُ إِنَّ اللَّهَ سَيُبْطِلُهُ‌ الْآيَةَ وَ أَلْقِ ما فِي يَمِينِكَ تَلْقَفْ ما صَنَعُوا إِلَى قَوْلِهِ‌ حَيْثُ أَتى‌ وَ عَشْرَ آيَاتٍ مِنْ أَوَّلِ وَ الصَّافَّاتِ ثُمَّ تَغْسِلُهُ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ وَ تَتَوَضَّأُ وُضُوءَ الصَّلَاةِ وَ تَحْسُو مِنْهُ ثَلَاثَ حَسَوَاتٍ وَ تَمْسَحُ بِهِ وَجْهَكَ وَ سَائِرَ جَسَدِكَ ثُمَّ تُصَلِّي رَكْعَتَيْنِ وَ تَسْتَشْفِي اللَّهَ تَفْعَلُ ذَلِكَ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ قَالَ حَسَّانُ قَدْ جَرَّبْنَاهُ فَوَجَدْنَاهُ يَنْفَعُ بِإِذْنِ اللَّه‌[3]

یعنی با زعفران در ظرف تمیزی می‌نویسی و می‌شویی و می‌نوشی (اعوذ بكلمات الله التّامة و اسمائه الحسنى كلها عامه من شرّ السامة و الهامة و من شرّ العين اللامة وَ مِنْ شَرِّ حاسِدٍ إِذا حَسَدَ، بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ‌ (همه سوره) و سوره قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ و سوره قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ و قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ و سه آيه از سوره بقره (وَ إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحِيمُ، إِنَّ فِي خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَ النَّهارِ وَ الْفُلْكِ الَّتِي تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِما يَنْفَعُ النَّاسَ وَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّماءِ مِنْ‌ ماءٍ فَأَحْيا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها وَ بَثَّ فِيها مِنْ كُلِّ دَابَّةٍ وَ تَصْرِيفِ الرِّياحِ وَ السَّحابِ الْمُسَخَّرِ بَيْنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ) و آية الكرسى و از (آمَنَ الرَّسُولُ تا آخر سوره بقره) و ده آيه از اول سوره آل عمران، و ده آيه از آخر آن (إِنَّ فِي خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ) و آيه اول سوره نساء، و آيه اول سوره مائده و انعام و اعراف، و قوله تعالى (إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِي- الى قوله رَبُّ الْعالَمِينَ) و (و قالَ مُوسى‌ ما جِئْتُمْ بِهِ السِّحْرُ إِنَّ اللَّهَ سَيُبْطِلُهُ- الآية و (وَ أَلْقِ ما فِي يَمِينِكَ تَلْقَفْ ما صَنَعُوا- الى قوله- حَيْثُ أَتى‌) و ده آيه از اوّل سوره و الصافات.

پس از آن بشويد آن را سه مرتبه و وضوء بگيرد مانند وضوى نماز و بياشامد از آن سه جرعه‌ و وضوء نماز می‌گیری و سه جرعه از آن آب می‌نوشی و صورتت و سائر جسدت را با آن آب مسح می‌کنی و دو رکعت نماز می‌خوانی و طلب شفاء از خداوند می‌کنی و سه روز این کار را انجام می‌دهی حسان گفت این کار را تجربه کردیم و آن را نافع به اذن خداوند یافتیم.

ظاهر روایت این است که خود شخص بیمار این کار را باید انجام بدهد مگر اینکه توانایی انجام آن را نداشته باشد ولی نماز آن را باید بخواند.

نماز دیگر «صَلاهُ السَّلعَه» است که برای درمان تمامی بیماری ها است. سلعه به معنای ورم و توده است که غده های سرطانی را نیز شامل می‌شود.[4]

 

درمان با دعا (درمان با کلمه)

درمان با کلمه شامل «اسماء الاهی» و «ذکر الله» و «نماز» می‌باشد. البته نماز هم ذکر است چون می‌فرماید:

﴿أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْري‌﴾[5] یعنی نماز بخوان برای یاد کردن من

دعا نیز همان «درمان با کلمه» است و این بحث نیازمند یک مقدمه است.

انسان یک موجود ضعیف است:

﴿وَ خُلِقَ الْإِنْسانُ ضَعيفا﴾[6] یعنی انسان ضعیف خلق شده است.

واقعا انسان موجود ضعیفی است. تعداد بیماری هایی که انسان می‌تواند مبتلا شود شاید نزدیک 5000 بیماری باشد. علل مرگ بیماری انسان بسیار زیاد است. لقمه یا آبی که انسان می‌خورد می‌تواند موجب مرگ او بشود.

در مدت زمان طولانی پول جمع می‌کند و با آن خانه یا ماشین می‌خرد و به وسیله همان از بین می‌رود.

در بدن انسان میلیاردها سلول وجود دارد که هر لحظه امکان دارد یکی از این سلول ها تبدیل به سلول سرطانی بشود.

خونی که مایع حیات انسان است اگر لخته بشود سبب مرگ می‌شود یا اگر رگ پاره بشود سبب سکته مغزی می‌شود.

از طرف دیگر چشم زخم و از طرف دیگر دشمن هایی از جن و شیطان وجود دارد. چون شیطان دائما در سدد این است که انسان را بکشد. انسان های دیگر شاید موجب مرگ انسانی دیگر بشوند یا اینکه حتی فرزندان او موجب مرگ انسان می‌شوند:

﴿ إِنَّ مِنْ أَزْواجِكُمْ وَ أَوْلادِكُمْ عَدُوًّا لَكُمْ﴾[7] یعنی همانا از ازواج و اولاد شما برای شما دشمن وجود دارد.

بنابراین انسان یک موجود ضعیفی است که در مقابل امواج بلاها است. تنها سپری که در برابر این همه بلا وجود دارد دعا است:

لا يدفع‌ البلاء إلّا الدّعاء[8] یعنی چیزی غیر از دعا بلا را دفع نمی‌کند.

فَإِنَّهُ يَرُدُّ الْقَضَاءَ وَ قَدْ أُبْرِمَ‌ إِبْرَاما[9] همانا دعا قضا را بر می‌گرداند حتی اگر حتمی شده باشد.

بنابراین بهترین و قوی ترین وسیله انسان در برابر بلاها همین دعا است.

ما هم اعتقادمان این است که دعا درمان و دارو است. قبلا فقط مومنین این عقیده را داشته اند اما امروز کل دنیا این اعتقاد را دارند که یکی از راه های درمان دعا است.

کنگره آمریکا لیست بهترین درمان ها را نوشته اند که یکی از آن ها دعا است.

«دعا درمانی» جزو مهمترین و بهترین درمان ها است.

روایتی متواتر داریم از پیامبر (ص) که از طرق شیعه و سنی نقل شده است:

لِكُلِ‌ دَاءٍ دَوَاء[10] یعنی برای هر بیماری درمان است.

امام رضا(ع) در تفسیر این حدیث پیامبر(ص) می‌فرماید:

سَأَلْتُهُ عَنْ ذَلِكَ فَقَالَ لِكُلِّ دَاءٍ دُعَاءٌ[11] یعنی از جمله پیامبر سوال شد امام رضا فرمود برای هر بیماری دعائی است.

به جای کلمه «دواء» لفظ «دعا» آمده است بنابراین دعا هم دواء است.

روایت معتبری داریم می‌فرماید:

لَوْ أَنَ‌ عَبْداً سَدَّ فَاهُ‌ وَ لَمْ يَسْأَلْ‌لَمْ يُعْطَ شَيْئاً فَسَلْ تُعْطَ يَا مُيَسِّرُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ بَابٍ يُقْرَعُ إِلَّا يُوشِكُ أَنْ يُفْتَحَ لِصَاحِبِهِ[12]

یعنی اگر بنده ای دهانش را ببندد و ساکت شود و چیزی هم نخواهد به او داده نخواهد شد پس از خدا بخواه تا داده شوی.

مستفاد از روایات این است که اگر کسی دعا نکند مبغوض خداوند است:

إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ- إِنَ‌ الَّذِينَ‌ يَسْتَكْبِرُونَ‌ عَنْ عِبادَتِي‌ سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرِينَ‌ قَالَ هُوَ الدُّعَاءُ وَ أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ الدُّعَاءُ قُلْتُ إِنَ‌ إِبْراهِيمَ لَأَوَّاهٌ‌ حَلِيمٌ‌ قَالَ الْأَوَّاهُ هُوَ الدَّعَّاء[13]

یعنی خداوند می‌فرماید همانا کسانی که از عبادت من استکبار می‌ورزند به زودی به جهنم وارد می‌شوند امام فرمود عبادت دعا است و بهترین عبادت ها دعا است.

خداوند چون کریم است و دوست دارد به بنده خود آنچه دوست دارد بدهد.

روایتی را کلینی با سند خود از امام کاظم (ع) نقل می‌کند:

مَا مِنْ‌ بَلَاءٍ يَنْزِلُ‌ عَلَى عَبْدٍ مُؤْمِنٍ فَيُلْهِمُهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الدُّعَاءَ إِلَّا كَانَ كَشْفُ ذَلِكَ الْبَلَاءِ وَشِيكاً وَ مَا مِنْ‌ بَلَاءٍ يَنْزِلُ‌ عَلَى عَبْدٍ مُؤْمِنٍ فَيُمْسِكُ عَنِ الدُّعَاءِ إِلَّا كَانَ ذَلِكَ الْبَلَاءُ طَوِيلًا فَإِذَا نَزَلَ الْبَلَاءُ فَعَلَيْكُمْ بِالدُّعَاءِ وَ التَّضَرُّعِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ[14]

یعنی نیست بلائی که بر بنده مومن نازل بشود مگر اینکه خداوند به او الهام می‌کند که دعا کند مگر اینکه برطرف شدن آن بلاء نزدیک است و نیست بلائی که بر بنده مومن نازل بشود و از دعا بازداشته شود مگر اینکه دعا طولانی خواهد بود و هنگامی که بلاء نازل شده است بر شما باد دعا کردن.

از این روایت استفاده می‌شود که اگر انسان دعا کند بیماری او مثلا سه روزه برطرف می‌شود اما اگر دعا نکند آن بیماری طولانی می‌شود.

روایت دیگری از امام صادق(ع) می‌فرماید:

هَلْ تَعْرِفُونَ طُولَ الْبَلَاءِ مِنْ قِصَرِهِ قُلْنَا لَا قَالَ إِذَا أُلْهِمَ‌ أَحَدُكُمُ‌ الدُّعَاءَ عِنْدَ الْبَلَاءِ فَاعْلَمُوا أَنَّ الْبَلَاءَ قَصِيرٌ[15]

یعنی آیا بلاء طولانی و بلاء کوتاه مدت را می‌شناسید؟ عرض کردیم نه فرمود: زمانی که بلاء نازل می‌شود اگر به کسی از شما دعا کردن الهام بشود بدانید که بلاء کوتاه مدت است.

دعا برای درمان بیماری نافع و موثر است. خداوند در قرآن می‌فرماید:

﴿وَ قالَ رَبُّكُمُ ادْعُوني‌ أَسْتَجِبْ لَكُم‌﴾[16] یعنی و پروردگار شما گفت دعا کنید تا اجابت کنم.

﴿وَ إِذا سَأَلَكَ عِبادي عَنِّي فَإِنِّي قَريبٌ أُجيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ ‌﴾[17] یعنی و هنگامی که بنده من از من بخواهد و دعا کند پس من نزدیک هستم و اجابت می‌کنم کسی را که دعا کرده است.

تمامی انبیاء نیز به این مسئله شهادت داده اند. پیامبر (ص) در روایتی می‌فرماید:

مَا فُتِحَ‌ لِأَحَدٍ بَابُ‌ دُعَاءٍ إِلَّا فَتَحَ اللَّهُ لَهُ فِيهِ بَابَ إِجَابَةٍ، فَإِذَا فَتَحَ لِأَحَدِكُمْ بَابَ دُعَاءٍ فَلْيَجْهَدْ، فَإِنَّ اللَّهَ (عَزَّ وَ جَلَّ) لَا يَمَلُّ حَتَّى تَمَلُّوا[18]

یعنی برای کسی در دعا باز نمی‌شود اگر برای کسی باب دعا باز شده است پس سعی کند زیرا خداوند خسته نمی‌شود مگر اینکه شما خسته شوید.

در روایت دیگری می‌فرماید:

مَنْ‌ أُعْطِيَ‌ الدُّعَاءَ لَمْ يُحْرَمِ الْإِجَابَة[19] یعنی کسی که به او دعا اعطا می‌شود از جواب محرم نمی‌شود.

در روایت دیگر می‌فرماید:

لَيْسَ‌ مِنْ‌ بَابٍ‌ يُقْرَعُ‌ إِلَّا يُوشِكُ أَنْ يُفْتَحَ لِصَاحِبِه[20] یعنی دربی نیست که کوبیده بشود مگر اینکه نزدیک است که باز بشود.

در روایت دیگر می‌فرماید:

مَا كَانَ اللَّهُ لِيَفْتَحَ عَلَى الْعَبْدِ بَابَ الدُّعَاءِ وَ يُغْلِقَ‌ عَنْهُ بَابَ الْإِجَابَةِ[21] یعنی خداوند درب دعا را باز نمی‌کند و درحالیکه درب اجابت را بسته باشد.

و در روایت دیگر می‌فرماید:

اسْأَلُوا اللَّهَ وَ أَجْزِلُوا فَإِنَّهُ لَا يَتَعَاظَمُهُ‌ شَيْ‌ء[22] یعنی از خدا بخواهید و زیاد بخواهید زیرا چیزی برای خداوند سخت نیست.

نباید گفته بشود این بیماری صعب العلاج است یا لاعلاج است و دکترها جواب کرده اند زیرا برای خداوند هیچ چیز سخت نیست بنابراین برای خداوند متعال بیماری لاعلاج وجود ندارد.

اگر بیماری های صعب العلاج و کشنده امروز اینگونه هستند به جهت تبلیغات است.

چه بسا انسان سالمی که هیچ مشکلی ندارد بدون علت میمیرد و چه بسیار انسان های مریضی که دهها و صدها سال عمر می‌کند.

وقتی کسی نزد من می‌آید و می‌گوید همه بیماری ها را دارم پیش خودم می‌گویم این شخص عمر طولانی دارد چون خداوند با او کار دارد.

در روایتی از امام صادق(ع) می‌فرماید:

أَصَحُّ أَخْلَاطِهَا وَ أَقْرَبُهَا مِنَ الْحَيَاةِ الدَّمُ وَ أَظْهَرُ مَا يَكُونُ‌ الْإِنْسَانُ‌ دَماً أَخْلَقُ‌ مَا يَكُونُ صَاحِبُهُ بِمَوْتِ الْفَجْأَة[23]

یعنی صحیح ترین اخلاط و نزدیک ترین طبع انسان به زندگی دم است که باعث زندگی است و بهترین حالت خون نزدیک ترین حالت به مرگ ناگهانی است.

بنابراین رعب و وحشت انداختن در دل مردم عمدی است و برای گرفتن دارایی های مردم است.

سوال: شخصی مدتی است که چند وقت یکبار بی هوش می‌شود و دکتر گفته است که به جهت ضربه

جواب: اینگونه بی هوشی علی القاعده از جن است. روایتی را در بحث صرع خواهیم خواند که پیامبر شصت پای فردی که غش کرده بود را فشار داد و در گوش او گفت

اخْرُجْ‌ حَيْثُ‌ أَنَا رَسُولُ اللَّه[24] یعنی خارج شود چون من رسول خدا هستم.

و فرد به هوش آمد.

بنابراین بر اساس روایات مسئله بی هوشی معلول جن است.

مهم ترین درمان آن بخور حضرت مریم است. البته قطره سداب و سرکه و استفاده از «حِرز های» ائمه نیز موثر است.

سوال: درمان زخم شدید روده چیست؟

جواب: افرادی که روده آن ها زخمی می‌شود و عمدتا در روده بزرگ اتفاق می‌افتد استفاده کنند از تزریق عسل و سیاهدانه یا عسل با داروی جامع و حتی به افرادی که سرطان روده دارند از این دارو تجویز کردیم و خوب شدند.

البته مصرف کاسنی و انجیر و اسفرزه و استفاده از قرص خون که ترمیم کننده هر زخمی است موثر است.

برای خارج شدن از بیماری خود ایمنی یا (لُفوس) استفاده از داروی امام کاظم (ع) و استفاده از قرص خون و استفاده از داروی پیامبر موثر است.

سوال: عامل بیماری فشار خون چیست؟

جواب: عامل فشار خون تنگی رگ ها است. که تضیق دم می‌گوییم. زمانی که حجم خون از حجم رگ ها بیشتر باشد مانند جوبی که آب آن از حجم جوب بیشتر باشد. فشار زیادی روی رگ ها به جهت حجم خون یا حرکت شدید خون وارد می‌کند.

درمان فشار خون فصد و حجامت است. وقتی مقدار خون کم بشود فشار آن را پایین می‌آورد. ائمه می‌فرماید معطل نکنید شب تا صبح صبر نکنید خون را خارج کنید اگرچه به مقدار خیلی کم باشد.

البته استفاده سیر و آب ماست و سرکه و کل ترشیجات در این زمینه مفید است.

اگر در سن پیری است به جهت عدم تحرک و خوردن غذاهای چرب و پرانرژی است و چون حجامت هم نمی‌کنند موجب فشار خون می‌شود.

سوال: درمان بیماری آلزایمر چیست؟

جواب: طبع انسان این است که از روز تولد مغز انسان درحال رشد است اما از چهل سالگی به بعد مغز انسان کوچک می‌شود. گاهی کارهایی انجام می‌دهد که روند کوچک شدن مغز را تسریع می‌کند و تبدیل به آلزایمر و پارکینگسون می‌شود.

درمان آن داروی حافظه و ابن مسعود و داروی ترمیم کننده مغز که داروی عقل است می‌باشد. استفاده از روغن بنفشه چه به صورت ریختن در بینی یا به صورت مالیدن به موها و خوردن کدو تنبل و کدو سبز و خرفه نیز باعث درمان این بیماری می‌شود.


[1] الدعوات، راوندی، ص77.
[2] کشف الغمه، اربلی، ج1، ص554.
[3] مکارم الاخلاق، طبرسی، ص395.
[4] مستدرک، نوری، ج6، ص387.
[5] سوره طه، آیه14.
[6] سوره نساء، آیه28.
[7] سوره تغابن، آیه14.
[8] غررالحکم، آمدی، ص229.
[9] دعائم الاسلام، قاضی نعمان، ج2، ص136.
[10] عوالی الئالی، ابن ابی جمهور، ج1، ص75.
[11] فقه الرضا، امام رضا ع، ص345.
[12] الکافی، کلینی، ط اسلامیه، ج2، ص466.
[13] الکافی، کلینی، ط اسلامیه، ج2، ص466.
[14] الکافی، کلینی، ط اسلامیه، ج2، ص471.
[15] الکافی، کلینی، ط اسلامیه، ج2، ص471.
[16] سوره غافر، آیه60.
[17] سوره بقره، آیه186.
[18] الامالی، شیخ طوسی، ص6.
[19] خصال، شیخ صدوق، ج1، ص202.
[20] الکافی، کلینی، ط اسلامیه، ج2، ص497.
[21] ارشاد القلوب، دیلمی، ج1، ص291.
[22] عده الداعی، ابن فهد حلی، ص36.
[23] کمال الدین و تمام النعمه، شیخ صدوق، ج2، ص580.
[24] وسائل الشیعه، شیخ حر عاملی، ج5، ص330.