درس مهدویت استاد طبسی

موضوع: ابدال/ ابدال در کلام و روایات شیعه

2. تاج الموالید: با کمی تفاوت «و یبایعوه من النجباء و الابدال و الاخیار، کلهم شاب لا کهل فیهم ثمّ يصير إليه شيعته من أطراف الأرض تطوى لهم طيّا حتّى يبايعوه، و يكون دار ملكه الكوفة، و أكثر مقامه صلوات اللّه عليه بها». با ایشان بیعت می‌کنند از نجبا و ابدال و اخیار، همه‌ی آن‌ها جوان هستند.[1] و هیچ سالخورده‌ای در بین آنان نیست پس شیعیان از اطراف زمین به او می‌پیوندند[2] زمین به اراده آن‌ها حرکت می‌کند تا با ایشان بیعت کنند، و دار الحکومه ایشان کوفه می‌باشد، و اکثر عمر شریف‌شان را در کوفه هستند.[3]

6. معجم الأحاديث الإمام المهدي ^{علیه‌السلام}، ج‌4، ص445

عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عُمَرَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عُقْبَةَ النَّهْمِي‌ عَنْ أَبِي إِسْحَاقَ الْبَنَّاءِ عَنْ جَابِرٍ الْجُعْفِيِّ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ^{علیه‌السلام}

شخصی به این نام و عنوان در کتب رجالی نمی‌باشد امّا به عنوان احمد بن عَمرو بن مسلم است که او هم توثیق ندارد و مهمل است.

حسن بن عقبه نهمی: ایشان هم مهمل است.

ابی اسحاق بناء: ایشان هم مهمل است.

جابر بن یزید جعفی:

هر آنچه مدح و توثیق در مورد ایشان نقل بشود، کم است. در عظمت ایشان همین کفایت می‌کند که در مقدمه صحیح مسلم نقل می‌کند که احادیث ایشان از امام باقر ^{علیه‌السلام} از رسول الله ^{صلی‌الله علیه و آله} است. در مورد احادیثی که حفظ بوده ده هزار، پنجاه هزار و هفتاد هزار گفته شده است و می‌گوید آنها اعتبار ندارد، چون قائل به رجعت است. و این روایاتی است که شنیده و نقل کرده است در حالی که امام ^{علیه‌السلام} سه دسته روایات به او تعلیم دادند، یک دسته روایاتی که امام ^{علیه‌السلام} به او فرمودند اگر تا امویون زنده هستند، اگر نقل کنی مورد لعن هستی و اگر امویون سقوط کردند، نقل نکنی مورد لعن هستی؛ یک دسته روایاتی که امام ^{علیه‌السلام} به او فرمودند هیچگاه نقل نکن و یک دسته روایاتی که امام ^{علیه‌السلام} به او فرمودند می‌خواهی نقل کن.

مرحوم مامقانی می‌فرماید: روی تسعین ألف حدیث.

عامه او را نمی‌پذیرند چون ایشان قائل به رجعت است. عامه می‌گویند: غلو در رفض کسی که اعتقاد به رجعت است، طبق نظر آن‌ها کسی که اعتقاد به بازگشت امیر مومنان ^{علیه‌السلام} به دنیا داشته باشد احادیثش را پذیرفته نیست و او را از افسق فاسقین می‌دانند امّا کسی که از امیر مومنان ^{علیه‌السلام} برگردد و ایشان را سب و لعن کند او را ثقه می‌دانند. حریز بن عثمان حمصی بعد از نماز صبح و عشاء هفتاد مرتبه امیر مومنان ^{علیه‌السلام} را لعن می‌کرد امّا با این وجود در مورد او گفتند: ثقة ثقة ثقة. ایشان به عنایت خداوند علم به مغیبات داشت و پیشگوئی می‌کرد، آنقدر شهرت پیدا کرده بود که هشام دستور احضار او را داد تا او را بکشند ولی او خودش را به دیوانگی زد. ایشان از شخصیت‌های نادر شیعه است.