موضوع:یاران امام زمان × در دوران ظهور

ادامه بررسی روایات مربوط به حضرت عیسی× (روایت1)

ب) منابع روایت

1. کتاب اوسی که البته ما چیزی در مورد ایشان نیافتیم مگر همان مطلبی که مرحوم آغا بزرگ طهرانی صاحب الذریعه نقل می‌

2. حلیة الابرار، مرحوم بحرانی، ج5، ص306، باب33، حدیث3 و ص429، باب53

3. غایة المرام، مرحوم بحرانی، ج7، ص92، باب 141

4. معجم احادیث الامام المهدی ×، ج2، ص429

ج) سند روایت

این روایت از حیث سند مرسل است و سندی ندارد لذا در آن جای مناقشه است ولی ممکن است که از طریق قوت متن، آن را بپذیریم. مرحوم بهبهانی در فوائد رجالی بیش از چهل وجه برای تصحیح روایت بیان می‌

هیچ شکی در آمدن حضرت عیسی × و تحت فرمان بودن ایشان نیست اما اینکه مسئولیت ایشان چیست، چنانچه از طریق قوت متن یا از طریق دیگر مانند وجود شواهد دیگر بر مضامین، این روایت را پذیرفتیم، این چهار مسئولیت برای ایشان ثابت می‌

نظر ما در مورد فضائل اهل بیت ^{علیهم‌السلام} به تبع مرحوم مظفر در کتاب دلائل الصدق این است که چون نقل فضائل

اهل بیت ^{علیهم‌السلام} در آن دوران چیزی جز تحت تعقیب قرار گرفتن و بر کنار شدن از کار و...نداشته، راویان و ناقلان آن غالبا انسان‌

امّا ابوغده که از معاصرین عامه است، می‌^{علیهم‌السلام} باشد، لذا اشکال و ایراد گرفتن به روایات فضائل کار صحیحی نیست و کمک به مخالف است.

د) دلالت روایت

و يعمّر في سبعين الفا منهم أصحاب الكهف: حضرت عیسی × با کاروان هفتاد هزار نفری که اصحاب کهف هم جزء آن‌

آنچه مشهور است اینکه حضرت عیسی × در بیت المقدس اجلال نزول می‌روایت از اهل بیت ^{علیهم‌السلام} در این زمینه نداریم البته در قداست قبله‌× در بیت المقدس به نظر می‌که شخصی نزد امام صادق × آمد و گفت که کعب می‌

آن‌

روایت 2:

قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ دَاوُدَ الْمِنْقَرِيِّ عَنْ أَبِي حَمْزَةَ عَنْ شَهْرِ بْنِ حَوْشَبٍ قَالَ‌ قَالَ‌ لِيَ‌ الْحَجَّاجُ‌ بِأَنَّ آيَةً فِي كِتَابِ اللَّهِ قَدْ أَعْيَتْنِي، فَقُلْتُ أَيُّهَا الْأَمِيرُ أَيَّةُ آيَةٍ هِيَ فَقَالَ قَوْلُهُ «وَ إِنْ مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ إِلَّا لَيُؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ‌» وَ اللَّهِ إِنِّي لَأَمُرُّ بِالْيَهُودِيِّ وَ النَّصْرَانِيِّ فَيُضْرَبُ عُنُقُهُ ثُمَّ أَرْمُقُهُ بِعَيْنِي- فَمَا أَرَاهُ يُحَرِّكُ شَفَتَيْهِ حَتَّى يَخْمُدَ، فَقُلْتُ أَصْلَحَ اللَّهُ الْأَمِيرَ لَيْسَ عَلَى مَا تَأَوَّلْتَ، قَالَ كَيْفَ هُوَ قُلْتُ إِنَّ عِيسَى × يَنْزِلُ قَبْلَ يَوْمِ الْقِيَامَةِ إِلَى الدُّنْيَا- فَلَا يَبْقَى أَهْلُ مِلَّةِ يَهُودِيٍّ وَ لَا نَصْرَانِيٍّ إِلَّا آمَنَ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ وَ يُصَلِّي خَلْفَ الْمَهْدِيِّ ×، قَالَ وَيْحَكَ أَنَّى لَكَ هَذَا وَ مِنْ أَيْنَ جِئْتَ بِهِ، فَقُلْتُ حَدَّثَنِي بِهِ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ ×، فَقَالَ جِئْتَ بِهَا وَ اللَّهِ مِنْ عَيْنٍ صَافِيَةٍ ، و قوله‌ فَبِظُلْمٍ مِنَ الَّذِينَ هادُوا حَرَّمْنا عَلَيْهِمْ طَيِّباتٍ أُحِلَّتْ لَهُمْ- وَ بِصَدِّهِمْ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ كَثِيرا[1]

شهر بن حوشب گفت: حجاج[2] به من گفت يك آيه در قرآن مرا خسته كرده، گفتم: امير بفرمائيد كدام آيه است؟ گفت: اين آيه‌ ﴿وَ إِنْ‌ مِنْ‌ أَهْلِ‌ الْكِتابِ‌ إِلَّا لَيُؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ‌﴾ [3] هيچ يك از اهل كتاب نيستند مگر اينكه ايمان مى‌آورند به او قبل از مرگش.

گفت: من دستور مى‌دهم گردن يك يهودى يا نصرانى را بزنند بعد به دقت رصد مى‌كنم، هرگز لبهاى خود را حركتى نمى‌دهد تا موقعى كه مى‌ميرد و چيزى نمى‌گويد كه معلوم شود ايمان آورده. گفتم: خدا امير را خير دهد آن طور كه تو تاويل كرده‌اى نيست. پرسيد چگونه است؟

گفتم: عيسى × قبل از روز قيامت به دنيا فرود خواهد آمد، آنگاه احدى از ملتها چه يهودى و چه ديگران نمى‌ماند مگر اينكه به او ايمان مى‌آورد و او پشت سر حضرت مهدى × نماز خواهد خواند.

گفت: واى بر تو از كجا اين مطلب را كشف نموده‌اى و از چه كس استفاده كرده‌اى؟ گفتم: اين مطلب را محمد بن على بن حسين بن على بن ابى طالب ^{علیهم‌السلام} برايم نقل كرد. گفت: به خدا قسم از سرچشمه زلال و پاكى استفاده كرده‌اى.

ب) منابع روایت

1. تفسیر قمی، ج1، ص158

2. مجمع البیان، ج2، ص137

3. منهج الصادقین، ج3 از قمی

4. تفسیر صافی، ج1، ص519

5. الایقاظ من الهجعه، مرحوم حر عاملی، ص339 از قمی

6. البرهان، مرحو بحرانی، ج1، ص426 از قمی

7. المحجه فی ما نزل فی الحجة، ص62 از قمی

8. حلیة الابرار، ج5، ص305

9. بحار الانوار، ج14، ص349

10. نور الثقلین، ج1، ص571 از قمی

11. منتخب الاثر، آیة الله صافی، ص479 به نقل از ینابیع

12. نزول عیسی بن مریم، ص82 از عبدالله بن عباس

13. ینابیع المودة، قندوزی، از المحجه