نظر مرحوم خوئی^{رحمه‌الله}:

ایشان در مقدمه کتابشان، بحثی راجع به توثیقات عام دارند، آیا توثیقات عامی را که برخی بزرگان در مقدمه کتابشان دارند باید پذیرفته شود؟ اسم چند نفر را می‌برند و بحث می‌کنند مثل نجاشی، ابن قولویه و میرزای قمی^{رحمه‌الله}، سپس می‌فرمایند:

بقي هنا أمران: الأول: أن الشيخ محمد بن المشهدي، قال في أول مزاره فإني قد جمعت في كتابي هذا من فنون الزيارات للمشاهد و ما ورد في الترغيب‌ في المساجد المباركات و الأدعية المختارات و ما يدعى به عقيب الصلوات و ما يناجى به القديم تعالى من لذيذ الدعوات و الخلوات، و ما يلجأ إليه من الأدعية عند المهمات، مما اتصلت به ثقات الرواة إلى السادات... و هذا الكلام منه صريح في توثيق جميع من وقع في أسناد روايات كتابه.[1]

ابن مشهدی در مقدمه کتاب مزار می‌فرمایند: من در این کتاب زیارات مختلف و ترغیبات نسبت به مساجد و دعاها و تعقیبات نماز و مناجات های با خدا را جمع آوری کردم وهمه را از ثقات آورده‌ام. که این کلام ظهور در ثقه بودن تمام اسناد این روایات دارد.

لكنه لا يمكن الاعتماد على ذلك من وجهين:

1 - أنه لم يظهر اعتبار هذا الكتاب في نفسه، فإن محمد بن المشهدي لم يظهر حاله، بل لم يعلم شخصه و إن أصر المحدث النوري: على أنه محمد بن جعفر بن علي بن جعفر المشهدي الحائري، فإن ما ذكره في وجه ذلك لا يورث إلا الظن.

2 - أن محمد بن المشهدي من المتأخرين، و قد مر أنه لا عبرة بتوثيقاتهم لغير من يقرب عصرهم من عصره، فإنا قد ذكرنا أن هذه التوثيقات مبنية على النظر و الحدس، فلا يترتب عليها أثر.[2]

ما نمی‌توانیم بر توثیقات ابن مشهدی اعتماد کنیم ، به دو دلیل:

اولا اینکه ارزش و اعتبار این کتاب ظاهر نیست زیرا نه حال و وصف ایشان و نه شخص ایشان برای ما مشخص نیست اگرچه محدث نوری^{رحمه‌الله} مصر بر این است که ایشان محمدبن جعفربن علی بن جعفر است، ولی این فرمایش ظن آور است.

2- ایشان از متأخرین است و توثیقات متأخرین قابل قبول نیست؛ زیرا حدسی است.

جواب از مرحوم خویی^{رحمه‌الله}:

ابن المشهدی هم شخص و هم کتابشان معلوم است و محل تحصیل و شاگردان و اساتید و تالیفات ایشان نیز مشخص است. معلوم نیست چرا مرحوم خویی^{رحمه‌الله} اینطور می‌فرمایند!

شهید اول^{رحمه‌الله} نسبت به ایشان می‌فرماید: الشیخ الامام السعید مگر شهید اول نسبت به هرکسی تعبیر به امام می‌کند!

شیخ حر عاملی^{رحمه‌الله} می‌فرماید: کان محدثا فاضلا صدوقا .

محدث نوری^{رحمه‌الله} می‌فرماید: الشیخ السعید الجلیل المتبحر مولف مزار .

مرحوم قمی^{رحمه‌الله} و مرحوم سید محسن امین^{رحمه‌الله} همین تعبیر را دارند و از معاصرین استاد بزرگوار وحید خراسانی در درس اصولشان در بحث حرمت صوم یوم عاشورا به روایتی استناد می‌کنند که مشکل سندی دارد و می‌فرمایند: اعتمادنا علی المزار المشهدی نتیجۀ لاعتماد سید عبدالکریم و ولده علیه ما به خاطر اعتماد دو شخصیت بزرگ مثل ابن طاووس و فرزندش براین کتاب اعتماد داریم.[3]

مرحوم آقا بزرگ تهرانی^{رحمه‌الله} :

الموجود في خزانة كتب الشيخ علي بن محمد رضا آل كاشف الغطاء بالنجف ،و الميرزا محمد علي الأردوبادي أيضا بالنجف ،و غيرهما عبر عنه المجلسي في البحار ب‌ المزار الكبير و كان عند شيخنا النوري و ينقل عنه في مستدرك الوسائل و ذكر شرح اعتباره في خاتمة المستدرك و استظهر من بعض القرائن، أنه للشيخ محمد بن جعفر بن علي بن جعفر المشهدي الحائري الراوي عن أبي الفضل شاذان بن جبرئيل القمي. ،و يروي أيضا عن المفيد بواسطتين و هو سند عال.[4]

ایشان پس از بیان نسخه های موجود و تعبیرات علما می‌فرمایند: از قرائن مشخص می‌شود که این کتاب از علی بن جعفر مشهدی است.

مشایخ ابن المشهدی:

أقول: جملة هؤلاء الثقات الذي يروي عنهم في الكتاب خمسة عشر رجلا و هم:

شاذان المذكور

الشيخ أبي عبد الله الحسين بن هبة بن رطبة ، عن الشيخ أبي علي بن الشيخ الطائفة ، عن والده روى عنه زيارة العاشوراء التي يذكر فيها أسامي الشهداء مفصلا

أبي محمد عبد الله بن جعفر الدوريستي ، المتوفى نيف و ستمائة

الشيخ أبو الفتح قيم جامع الكوفة

الشيخ المقري مسلم بن نجم المعروف بابن الأخت البزاز الكوفي الزيدي

أبو المكارم حمزة بن زهرة الحسيني الحلبي ، في 574

السيد عبد الحميد بن التقي عبد الله بن أسامة العلوي الحسيني ،في ذي القعدة 580

الشيخان الجليلان أبو البقاء هبة الله بن هبة ، و

أبو الخير سعد بن أبي الحسن الفراء

الشريف أبي جعفر محمد المعروف بابن الحمد النحوي 571

الشيخ الفقيه عماد الدين محمد بن أبي القاسم الطبري في 553

الشريف الجليل أبو الفتح محمد بن محمد الجعفرية

الشيخان العالمان أبو محمد عربي بن مسافر و

هبة الله بن نما بن علي بن حمدون في 573 ، و روى عنهما سلام على آل ياسين الكبير، و الزيارة الجامعة الكبيرة المشهورة

الشيخ الفقيه أبو عبد الله محمد بن علي بن شهرآشوب المازندراني (م 588 ).[5]

اشکال مبنایی بر مرحوم خویی^{رحمه‌الله}:

اصطلاح متأخرین بر علامه حلی^{رحمه‌الله} به بعد است و علامه حلی^{رحمه‌الله} شاگرد ابن طاووس^{رحمه‌الله} است و ابن المشهدی^{رحمه‌الله} تقریبا یک قرن قبل از ابن طاووس^{رحمه‌الله} است . پس اگر ما مبنای ایشان را هم قبول کنیم این مورد مصداق مبنای ایشان نمی‌شود

نتیجه:

کتاب و مؤلف مشکلی ندارد و توثیق عام ایشان صحیح است و منحل به توثیقات خاص می‌شود و این ثقات زیارت معروف به ندبه را نقل کرده‌اند فلذا علاوه بر تسامح در ادله سنن ، این زیارت معتبر است.