1401/08/23
بسم الله الرحمن الرحیم
موضوع: الأصول العملية/اصالة البرائة /ادله نقلی
اشکالات وارده به آیه شریفه
در بررسی اشکالات نقل شده بیان شد که، فراز مورد اشتشهاد دارای اشکلاتی است،از جمله دلالت آن بر عذاب دنیوی و همچنین این آیه در مورد گذشتگان سخن می گوید و ناظر به آینده نیست؛و این همه از سیاق آیه به دست می آید.
سیاق همان روشی است که کلام بر اساس آن جریان یافته؛گرچه علمای اصول سیاق را حجت نمی دانند،اگر به کتاب بحر المحیط، اثیر الدین زرکشی مراجعه شود بحث مستوفایی در مورد حجیت سیاق دارد همچنین وهبه زحیلی از معاصرین اهل سنت نیز در این مورد مباحثی دارد.مرحوم علامه مظفر در کتاب ارزشمند خود «اصول فقه» بحث دلالت سیاق را مطرح نموده؛و آیت الله خویی به مناسبت بحث سیاق را مطرح و به صراحت می گویند سیاق حجت نیست؛و علمای اصول معتقدند که در یک حدیث،تبعیض در حجیت صحیح است نه سیاق کلی،به این معنی که یک روایت که صدر و وسط و ذیل دارد فقهاء به صدر آن مثلا اهمیت نداده عمل نمی کنند ولی ذیل آن را مورد توجه قرار می دهند،از شش جمله حدیث پنج جمله را حمل بر وجوب و یک جمله را حمل بر استحباب می نمایند.[1] گرچه سیاق در میان اصولیون حجت نیست اما به نظر می رسد در برداشت از کلام نقش دارد.
در اشکال وارد شده به این آیه شریفه اساس استدلال بر پایه سیاق است،و اشکالات بیان شده با توجه به صدر آیه می باشد،
پایان جلسه بیست و دوم