درس خارج اصول استاد محمدحسن ربانی بیرجندی

1401/07/25

بسم الله الرحمن الرحیم

 

موضوع: الأصول العملية/مدخل /بنیه علم اصول

 

بینیهٔ علم اصول ۶

تا کنون نظرات آیت الله خویی این حاجب و خود را در مورد بینه علم اصول مطرح نمودیم؛ اما غزالی[1] در کتاب المستصفی [2] معتقد است مباحث علم اصول مدخل و مقدمه ایی دارد که این مقدمه از مبادی تصوریه و.. بحث میکند و مباحث الفاظ را جزء مبادی و مقدمات علم اصول محسوب می نماید؛و سپس علم اصول را استوار بر چهار پایه می شمارد؛

اول:مباحث کتاب

دوم: مباحث سنت

سوم: مباحث اجماع

چهارم: ادله عقلیه مثل قیاس.

و سایر مباحث را نه تنها مباحث اصلی نمی داند، بلکه جزء مطالب غیر ضروری و موهوم می داند.و در حقیقت کل علم اصول را خلاصه در مباحث حجج و امارات می داند،اما بعد از او عالمی تونس با نام ابراهیم لخمی تونسی معروف به شاطبی[3] نظریه ایی با نام نظریه مقاصد را در علم اصول مطرح نمود و چون شاطبی این نظر را مطرح نموده،برای علمای مالکی و شمال آفریقا بسیار مهم هست.و این نظریه می گوید فقه را باید به مثابه یک منظومه کلی نگریست و هرچه با مقاصد کلی شریعت مخالف باشد باید حکم به حرمت آن داد و هرچه موافق کلیت و مطابق مقصد شریعت باشد حکم به حلیت میدهیم، این به معنای اضطرار نیست و به نوعی از مصالح مرسله است.و اینچنین است که برخی بنیهٔ دیگری غیر از آنچه گفته شد در اصول بنا نمودند،و شاطبی پنج پایه برای علم اصول بر میشمارد: حجج و امارات،اجماع،ظاهر کتاب،ادله عقلیه و مقاصد شریعت.

پایان جلسه هشتم

 


[1] ابی حامد محمد بن محمد الغزالی الشافعی، ملقب به حجت‌الاسلام زین الدین الطوسی و امام محمد غزالی (۴۵۰ — ۵۰۵ ه‌.ق) متکلم، فقیه و صوفی ایرانی بود.[۱] او یکی از بزرگ‌ترین مردان تصوف سدهٔ پنجم هجری است و در غرب. بیش‌تر با نام‌های Al-Ghazali و Algazel شناخته می‌شود
[2] المستصفی من علم الأصول (پالودهٔ دانش اصول) یا به اختصار در فارسی مستصفای غزالی یا مستصفا، مهم‌ترین نوشتهٔ امام محمد غزالی در دانش اصول فقه و مهم‌ترین اثر در این دانش در میان مذاهب مختلف اهل سنت، به ویژه مذهب شافعی است. غزالی این کتاب را در سال‌های پایانی زندگی و پس از دوری گزیدن‌اش از درس و بحث و گوشه‌نشینی مطلق نوشت و نوشتن اش را دو سال پیش از مرگ و در محرم ۵۰۳ به پایان رساند.[۱].
[3] «ابراهیم بن موسی شاطبی»درگذشت ۷۹۰ق از فقیهان مذهب مالکی و محدث اندلسی. بود. نام و نسب او «ابراهیم بن موسی بن محمد لخمی غرناطی» مشهور به شاطبی، گزارش شده است