موضوع: تفسیر موضوعی/حسادت و خیرخواهی /آیات 27 تا 30 مائده

در تبیین واژه ها و لغات آیات مورد بحث بودیم.

در اتل بیان کردیم که فعل امر است اما معنای دقیق تلو یعنی چیزی به دنبال چیز دیگر قرار بگیرد. در قرآن کریم هم تلاوت به کار می رود زیرا که الفاظ پشت سر هم هستند.

بالحق با تمام مباحث و اختلافات ، همان است که بیان شد یعنی امری که واقعیت دارد و خالی از خلاف واقع است. وجه این قید بالحق شاید به این جهت باشد که در تورات همین قضیه آمده است که همراه تحریف و مباحث خلاف واقع است.

نبأ هم به خبر ساده و معمولی نمی گویند بلکه خبر خاص را «نبأ» می گویند که سود و منفعت در آن باشد. یعنی خبر خاصی که نفع سیاسی یا اقتصادی داشته باشد. در این ماجرا هم داستان هابیل و قابیل تعبیر به نبأ شده که اهمیت خاص مساله را می رساند که در حسادت چه شروری خوابیده است.

تقبل : این تعبیر بار خاص دارد. تقبل به قبول همراه با عنایت خاص نسبت به مقبول باشد. گاهی پیشنهاد شخصی قبول می شود خیلی معمولی و عادی. اما گاهی پیشنهاد داده می شود و قبول کردن با یک اهتمام و عنایت ویژه است. این که خدا از متقین قبول می فرماید ، قبول همراه با عنایت خاص است. خدا با شوق به بنده مومن به طرف او می رود.

قربانا : مفعول طلق ست که مفرد است بر خلاف قربا که علت آن مصدر بودن است و مصدر تثنیه و جمع ندارد.

طوعت : طوعت یعنی به تدریج آماده کردن است و بعضی به معنای رغبت گفته اند. در اینجا خداوند از طوعت استفاده کرده چرا که قابیل به تدریج نفسش آماده شد برای انجام کار قبیح ، وگرنه با توجه به نفس بکر قابیل ، در وهله اول سخت است انجام گناه و معصیت.

تلقین ها باعث ارتکاب قتل شد.