موضوع: تفسیر موضوعی/سوء ظن /روایات سوء ظن

کلام در روایات سوء ظن بود و بحث منتهی شد به روایات مرتبط با حسن ظن و بیان شد که حسن ظن گاهی در مصاف مردم است و گاهی در مصاف خداوند متعال است.

حسن ظن در مصاف مردم ، یک روایت بیان شد که حسن ظن موجب آرامش و راحتی و سلامت دین است.

سوء ظن موجب آرامش نیست بلکه باعث مریضی جسم و قلب و مشکل برای انسان است.

روایت دوم :

مَنْ حَسُنَ ظَنُّهُ بِالنَّاسِ حَازَ مِنْهُمْ‌ الْمَحَبَّةَ1

(ترجمه : هرکس حسن ظن به خدا داشته باشد محبت مردم را به دست می آورد.)[1]

اگر حسن ظن حاکم باشد در یک مجموعه ، همکاران با هم محبت و گذشت دارند و کار پیشرفت می کند ولی با سوء ظن مشکل ایجاد می شود.

اما حسن ظن به خدا :

این مساله مهم است که شیطان در این راه وارد می شود و مومنین را فریب می دهد به جهت اینکه مومنین دچار نقص در ایمان هستند.

عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: وَجَدْنَا فِي كِتَابِ عَلِيٍّ ع أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص قَالَ وَ هُوَ عَلَى‌ مِنْبَرِهِ‌ وَ الَّذِي‌ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ مَا أُعْطِيَ مُؤْمِنٌ قَطُّ خَيْرَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ إِلَّا بِحُسْنِ ظَنِّهِ بِاللَّهِ وَ رَجَائِهِ لَه‌ وَ حُسْنِ خُلُقِهِ وَ الْكَفِّ عَنِ اغْتِيَابِ الْمُؤْمِنِين‌2[2]

(ترجمه : امام باقر علی السلام می فرماید : در کتاب و نامه ای از امیرالمومنین علیه السلام دیدم که رسول خدا در روی منبر فرمود : به خدا قسم ، هیچ مومنی خیر دنیا و اخرت را دریافت نمی کند جز با حسن ظن به خدا و امید به خدا و خوش اخلاقی و خودداری از غیبت مومنین است.)

در این مدت طولانی در محضر مرحوم آیت الله موسوی تهرانی بودیم ، قسم نمی خوردند ولی اگر قسم میخوردند اعتماد میشد.

قسم جایگاه خاصی دارد و حکم شرعی ثابت می شود واثبات حقوق می شود با قسم.

پیامبر صلی الله علیه و اله در این روایت قسم میخورند و این مساله مهمی است.

هیچ بنده ای به خیر نرسید جز با حسن ظن به خدا و امیدواری به خدا.

نباید انسان عالم ، گرفتار و مبتلا به عجب و غرور شود. گاهی عالم بر اثر عجب و غرور مرتکب اشتباهی فاحش و مهم می شود مطلب بعدی در روایت ، خوش اخلاقی است و سوم دوری از غیبت است که برکت زندگی را غیبت کردن زائل می شود.