1403/02/19
بسم الله الرحمن الرحیم
موضوع: تفسیر موضوعی/سخن چینی و اصلاح ذات البین /تفسیر آیه 85 سوره مبارکه نسا
صحبت در چهارمین ایه از ایات مربوط به نمامی و اصلاح ذات البین بود.
در تبیین معنای شفاعت بودیم. سه قول بیان شد.
چهارمین[1] معنا که به نظر استاد دقیق ترین و بهترین معناست این است که : شفاعت از شفع گرفته شده و به معنای جفت است. چه بسا حق الشفعه وجه تسمیه متناسب با همین معنا دارد. وقتی انسان از کسی شفاعت می کند ، با او جفت و همراه می شود چه در خیر و چه در شر و این جفت شدن موجب اثر گذاری است چون انضمام بخش دوم ، موجب تاثیر است.
این شفاعت با همین معنا گاهی قبل از عمل است که می شود راهنما و ارشاد.
اگر شفاعت بعد از عمل باشد ، این جفت شدن به معنای نجات از عواقب عمل است.
پنجمین معنا این است که : شفاعت از مقوله امر و نهی است. در اصول بحث است که امر با علو محقق می شود یا استعلا؟ که عموم بزرگان علو را شرط می دانند. یعنی عالی به دانی باید امر کند تا ماهیت امر محقق شود.
در شفاعت هم تحقق آن به این است که دانی به عالی باید باشد. یعنی در این قول و دیدگاه شفیع در دانی به عالی معنا دارد.یعنی کسی که شفاعت می کند باید پایین تر از آن کسی باشد که در نزد او شفاعت انجام می شود.
البته اگر با مشفوع عنه لحاظ شود ، شفیع عالی از مشفوع عنه خواهد بود.
قول ششم : شفاعت به سکوت برمی گردد. اینهم از مقوله توسعه در معناست.
گاهی با سکوت شخص اتفاق بدی می افتد و افراد فرصت طلب در این موارد و مواضع با سخن گفتن ، افراد بر حق را منکوب می کنند. یکی از عوامل ایجاد فتنه ، سکوت نخبگان است. لذا بزرگان و خاصه رهبر انقلاب اصرار بر استقلال و حریت حوزه دارند که طلاب بتوانند سخن بگویند و دهانش بسته نباشد.
در نهایت در زمان ظهور بدعت ها و انحرافات بر عالم واجب است سخن بگوید. فعلی العالم ان یظهر علمه
این دیدگاه شفاعت را در معنای سکوت می دانندو