قبلاً بیان شد که دو بار بعثت حضرت شعیب اتفاق افتاد یک بار در شهر مدین و یک بار در روستای ایکه و در هر دو بعثت حضرت شعیب بسیار تلاش نمود و حوصله و صبر به خرج داد.

در سوره هود آیه ۹۴ می‌فرماید :

﴿وَ لَمَّا جاءَ أَمْرُنا نَجَّيْنا شُعَيْباً وَ الَّذينَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَ أَخَذَتِ الَّذينَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُوا في‌ دِيارِهِمْ جاثِمين﴾‌

صیحه یعنی صدای عظیم و قاعدتاً عذاب از صاعقه صادر شده و شاهد آن عبارت جاثمین می باشد که به معنای خشک شدن است یعنی قوم شعیب بعد از نزول عذاب در جای خود خشک شدند.

در سوره عنکبوت آیه ۳۷ می‌فرماید :

﴿فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا في‌ دارِهِمْ جاثِمينَ﴾

هر دو آیه مربوط به اهل مدین است و جمع بین دو آیه این است که ابتدا صاعقه آمد و قوم شعیب در جای خود خشک شدند و سپس زلزله آمد.

و اما بین آیات و روایت مذکور در بدو امر تنافی وجود دارد. چرا که در آیه شریفه ، ﴿الذین آمنوا معه﴾ اهل نجات بودند اما در روایت ، اخیار که مکلف به امر به معروف بودند و به حسب ظاهر روایت در دسته مومنین بودند دچار عذاب شدند.

در جواب ، اینگونه پاسخ داده می‌شود که عذاب در مراحل مختلف انجام گرفته است و آنچه در آیه شریفه بیان شده عذاب نهایی است اما در روایت عذاب در مرحله میانی است و در واقع روایت ناظر به عذاب قوم شعیب در مرحله کوچکتر و نازل‌تر می‌باشد که اخیار کذایی را نیز در بر گرفته است مثلاً بیماری همگانی یا قحطی یا مشکلاتی در زراعت و کشاورزی آنها

نکته مهم : ایکه در نزدیکی مدین بوده است و قاعدتاً اهالی ایکه از عذاب اهل مدین مطلع شده‌اند اما در عین حال همان پیامبری که برای اهل مدین مبعوث شد بر ایشان نیز مبعوث شد و همان سخنان و معارف را تبلیغ کرد و با این حال مردم ایکه سر ناسازگاری و تکبر گرفتند و این نکته برای ما عبرت است که لجاجت و تکبر تا چه اندازه انسان را دچار شقاوت می کند.