درس خارج اصول استاد موسوی جزایری

93/11/29

بسم الله الرحمن الرحیم

موضوع : مقدمات/ صحیح و اعم/ مقدمه سوم/ ایرادات محقق اصفهانی
اشکالی دیگر به مبنای آخوند
صاحب کفایه در جواب شیخ گفته بودند که در ما نحن فیه رابطه میان جامع و نماز خارجی رابطه محصِّل و محصَّل نیست، بلکه رابطه عنوان و معنون است، وجود عنوان هم به همان وجود فرد خارجی است لذا شک به افراد سرایت به عنوان می کند، تعلّق تکلیف به عنوان عین تعلق تکلیف به معنون است و لذا عند الشک اصاله البرائه جاری می شود.
ما می گوییم خود ایشان عنوان «الناهیه عن الفحشاء» را جامع معرفی کرند، همین عنوان را هم اگر ما اخذ بکنید باز هم مجرای اشتغال می شود نه برائت، چرا؟ زیرا حالتِ نهی از فحشاء اثری از برای نماز است، رابطه اش با اصل نماز رابطه سبب و مسبّب است، لذا اگر شک میان ده جزء و نُه جزء کردیم شک در تحقّق اثر نموده ایم،
امر به عنوان انتزاعی امر به منشأ انتزاعش است، عنوان «الناهیه عن الفحشاء» عنوان انتزاعی است که منشأ آن ترتّبِ نهیِ از فحشاء است، پس تکلیف متعلّق شده به خود نهی از فحشاء، ما مکلّف شدیم حالت نهی از فحشاء را به وجود بیاوریم، اگر شک کردیم این حالت با نُه جزء به وجود می آید یا با ده جزء، شک می عین شک در مُحصِّلِ غرض است، لذا طبق عنوانی که خود آخوند هم پیشنهاد کرده اند باز هم مجرای اشتغال می شود نه برائت