موضوع: ملازمات عقلیّه/ غیر مستقلّات عقلیّه/ مسئله دوّم: مسأله مقدّمه واجب/ جهت ششم

اقول:

در ثمره، مقدّمه‌ای که حرام بالذّات است، بنابر وجوب مقدّمه واجب، از مصادیق مسأله اجتماع امر و نهی قرار داده شد. بنابراین، مراد از امر، امر مقدّمی و مراد از نهی، نهی ذاتی است و حال آنکه در نظر الف و ب که در اشکال آمده، بنابر عدم وجوب مقدّمه واجب نیز مسأله اجتماع امر و نهی صورت گرفته است و مراد از امر، امر نفسی و مراد از نهی، نهی ذاتی قرار داده شده است و این، خارج از فرض صاحب ثمره است. علاوه بر اینکه، این اشکال بنابر این است که منشأ عبادیّت طهارات ثلاث، امر مقدّمی نباشد. چون اگر منشأ، امر مقدّمی باشد، طهارات بنابر عدم وجوب مقدّمه، عبادی نخواهند بود و در نتیجه، نظر الف و ب که در اشکال آمده، خارج از فرض بحث یعنی مقدّمه‌ی محرّمه تعبّدی است.

نتیجه: ثمره‌ی پنجم، مقبول است