موضوع: ملازمات عقلیّه/ غیر مستقلّات عقلیّه/ مسئله دوّم: مسأله مقدّمه واجب

اشکال دوّم بر جواب چهارم از طرف محقّق ایروانی:

صغریٰ: جواب چهارم، لازمه‌اش دور است.

توضیح: از طرفی قصد عنوان حَسن و راجح که در واقع برای طهارات ثلاث وجود دارد، متوقّف بر قصد امر غیری مقدّمی است. چون طبق جواب چهارم، مکلّف باید عنوان حَسن و راجح را قصد کند و قصد عنوان حَسن و راجح، فقط به وسیله‌ی انجام طهارات ثلاث به قصد امتثال امر غیری مقدّمی حاصل می‌شود. یعنی اگر مکلّف طهارات ثلاث را به قصد امر غیری مقدّمی انجام بدهد، در ضمن قصد تفصیلی امر غیری مقدّمی قصد اجمالی آن عنوان حَسن و راجح حاصل می‌شود با توضیحی که در جواب چهارم ارائه شد. پس قصد امر غیری مقدّمی در مرتبه‌ی سابق بر قصد عنوان حَسن و راجح است. از طرفی دیگر قصد امر غیری مقدّمی نیز متوقّف بر قصد عنوان حَسن و راجح است که در واقع برای طهارات ثلاث وجود دارد. چون امر غیری مقدّمی به طهارات عبادی تعلّق گرفته است (به خاطر اینکه طهارات عبادی مقدّمه برای صلوة و امثال صلوة است). پس در مرتبه‌ی سابق بر قصد امر غیری مقدّمی باید عبادیّت طهارات حاصل شده باشد تا مکلّف این طهارات عبادی را به قصد امتثال امر غیری مقدّمی انجام بدهد و طبق جواب چهارم عبادیّت طهارات ثلاث با عنوان حَسن و راجح و قصد آن عنوان حاصل می‌شود. پس قصد عنوان حَسن و راجح در مرتبه‌ی سابق بر قصد امر غیری مقدّمی است. بنابراین، قصد امر غیری مقدّمی متوقّف بر قصد امر غیری مقدّمی است و یا قصد عنوان حَسن و راجح متوقّف بر قصد عنوان حَسن و راجح است.

کبریٰ: و اللّازم باطل (بالضرورة).

نتیجه: فالملزوم مثله.

(علاوه بر اینکه این جواب چهارم، منحصراً عبادیّت طهارات ثلاث بعد از دخول وقت صلوة را تصحیح می‌کند. بنابراین، اشکال عدم وجود منشأ برای عبادیّت طهارات ثلاث قبل از دخول وقت صلوة به حال خود باقی است).