درس خارج فقه احمد فرخ‌فال

موضوع: تعاملات بشری/مبحث امربه معروف و نهی از منکر/

ادامة بررسی فتاوی مرحوم امام (ره) در خصوص احتمال اثرگذاری .

استاد : مرحوم امام در تحریرالوسیله ج 1 ص 468 ، ذیل شرط دوم امربه معروف و نهی از منکر که همان احتمال تأثیر است ، مسائلی را مطرح نمودند :

مسئله 7 : لَو عَلِمَ أنَّ اَمرَهُ أو نَهیَهُ مُؤَثِّرٌ لَو اَجَازَهُ في تَرکِ وَاجِبٍ آخَر أو اِرتِکابِ حَرَامٍ آخَر فَمَعَ اَهَمِّیَّةِ مُورِدِ الإجَازَةِ لا اِشکَالَ في عَدَمِ الجَوَاز وَ سُقوطِ الوُجوب بَلِ الظَّاهِر عَدَمُ الجَوَاز مَعَ تَسَاویهِما فِي المِلاک وَ سقوطِ الوجوب وَ أمَّا لَوکانَ المورِدُ الأمرِ وَ النَّهي أهَمٌّ فَإن کانَتِ الأهَمِّیَّةُ بِوَجهٍ لایَرضَي عَن مولي بِالتَّخَلُّفِ مُطلَقاً کَقَتلِ النَّفسِ المحتَرَمةِ ، وَجَبَتِ الإجَازَةِ وَ إلَّا فَفیهِ تَأمُّلٌ وَ إن لایَخلو مِن وَجهٍ .

استاد : بنابراین از این فتوای مرحوم امام برمی‌آید که دفعِ مطلقِ اَفسد به فاسد جایز است ولو این‌که با فتوای اول این مورد استفاده نمی‌شد.