درس آیات الأبدان استاد رسول باقری‌اصفهانی

موضوع: آیات الأبدان در قرآن /ادامه بحث تدابیر پسرزایی /

بحث ما در رابطه با آداب و شیوه‌های پسر و دختردار شدن در طب اسلامی بود. نکاتی را براساس کتاب «قانون» حکیم بوعلی و کتاب «تدبیر الحبالی» حکیم بلدی بیان کردیم. یک نکته مشترک بین پسردار و دختردار شدن این است که زن و مرد بایستی در هنگام آمیزش آرامش داشته باشند یعنی قلب و دل هر دو در آرامش کامل و بدن آن‌ها بدون اضطراب باشد. در روایت نیز وارد شده: اگر دل زن و مرد، ناآرام یا بدن‌شان مضطرب باشد، فرزند یا فرزندان‌شان به عموها، عمّه‌ها یا دایی‌ها و خاله‌ها شبیه خواهند شد:

«سَأَلَ رَجُلٌ أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَنِ اَلْوَلَدِ مَا بَالُهُ تَارَةً يُشْبِهُ أَبَاهُ وَ أُمَّهُ وَ تَارَةً يُشْبِهُ خَالَهُ وَ عَمَّهُ؟ فَقَالَ لِلْحَسَنِ: أَجِبْهُ. فَقَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ: أَمَّا اَلْوَلَدُ فَإِنَّ اَلرَّجُلَ إِذَا أَتَى أَهْلَهُ بِنَفْسٍ سَاكِنَةٍ وَ جَوَارِحَ غَيْرِ مُضْطَرِبَةٍ اِعْتَلَجَتِ اَلنُّطْفَتَانِ كَاعْتِلاَجِ اَلْمُتَنَازِعَيْنِ فَإِنْ عَلَتْ نُطْفَةُ اَلرَّجُلِ نُطْفَةَ اَلْمَرْأَةِ جَاءَ اَلْوَلَدُ يُشْبِهُ أَبَاهُ وَ إِذَا عَلَتْ نُطْفَةُ اَلْمَرْأَةِ نُطْفَةَ اَلرَّجُلِ شُبِّهَ أُمَّهُ وَ إِذَا أَتَاهَا بِنَفْسٍ مُنْزَعِجَةٍ وَ جَوَارِحَ مُضْطَرِبَةٍ غَيْرَ سَاكِنَةٍ اِضْطَرَبَتِ اَلنُّطْفَتَانِ فَسَقَطَتَا عَنْ يَمْنَةِ اَلرَّحِمِ وَ يَسْرَتِهِ فَإِنْ سَقَطَتْ عَنْ يَمْنَةِ اَلرَّحِمِ سَقَطَتْ عَلَى عُرُوقِ اَلْأَعْمَامِ وَ اَلْعَمَّاتِ فَشُبِّهَ أَعْمَامَهُ وَ عَمَّاتِهِ وَ إِنْ سَقَطَتْ عَنْ يَسْرَةِ اَلرَّحِمِ سَقَطَتْ عَلَى عُرُوقِ اَلْأَخْوَالِ وَ اَلْخَالاَتِ فَشُبِّهَ أَخْوَالَهُ وَ خَالاَتِهِ فَقَامَ اَلرَّجُلُ وَ هُوَ يَقُولُ: ﴿اَللّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَهُ﴾ وَ رُوِيَ أَنَّهُ كَانَ اَلْخَضِرَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ»[1]
مردی از امیرالمؤمنین (ع) در مورد فرزند سوال کرد که گاهی همانند پدر و مادر خویش و گاهی همانند دایی و عموهاست. امام علی (ع) به امام حسن (ع) فرمودند: شما جواب بده. امام حسن (ع) فرمودند: اما درباره فرزند؛ اگر مرد با دلى آرام و اندامى بدون اضطراب به سراغ همسر خويش برود، دو نطفه با استوارى و چنان كه دو جنگاور به هم در مى‌آويزند، با يكديگر گلاويز مى‌شوند. پس چنانچه نطفه مرد بر نطفه زن چيرگى يابد، فرزند، همانند پدر مى‌شود و چنانچه نطفه زن بر نطفه مرد، چيرگى يابد، فرزند با مادر، همانند مى‌شود. اما اگر مرد با دلى ناآرام و اندامى آشفته به سراغ زن برود، دو نطفه، آشفته و لرزان مى‌شوند و به سمت راست يا چپ زهدان مى‌افتند. چنانچه نطفه به سمت راست زِهدان بيفتد، بر رگ‌ها یا ژن‌های عموها و عمّه‌ها افتد و به عموها و عمّه‌ها همانند مى‌شود، و چنانچه به سمت چپ زهدان افتد، بر رگ‌ها یا ژن‌های دايى و خاله‌ها مى‌افتد و به دايى‌ها و خاله‌ها همانند مى‌شود. آن مرد برخاست، در حالى كه مى‌گفت: خداوند، خود مى‌داند رسالت خويش را كجا قرار دهد. روايت شده است كه آن مرد، حضرت خضر (ع) بود.

ممکن است یکی از علل اضطراب و ناآرامی مرد، ترس از دیده یا شنیده شدن آمیزشش باشد.

این نکته یعنی افتادن نطفه سمت راست یا چپِ زهدان، که در کتاب قانون بیان شده بود، در روایت نیز وارد شده است.

اگر مرد و زن به لحاظ جسمی و روحی آشفته و مضطرب باشند و آمیزش کنند و نطفه سمت راست رحم بیفتد، خصوصیات اخلاقی یا چهره کودک شبیه عمّه‌ها و عموها می‌شود و ویژگی‌های فامیل پدر را خواهد داشت.

حضرت خضر (ع)‌ اهل معنا بود و باطن و حقایق عالم را می‌دید از این جهت حضرت موسی (ع) که صاحب شریعت بود و برحسب ظاهر حقایق را می‌دید، موظف شد نزد آن حضرت برود. چنین فردی محضر امام حسن مجتبی (ع) که کودک بود، دو زانو می‌نشیند و سوال می‌پرسد و حضرت امام حسن (ع) جواب می‌دهند.

در روایاتی که قبلا خواندیم، چنین آمده است: اگر نطفه مرد بر نطفه زن غلبه یابد، فرزند، پسر می‌شود. یکی از مصادیق غلبه این است که فرزند به لحاظ جنسی شبیه پدرش می‌شود. بنابراین اگر نطفه زن بر نطفه مرد غلبه یابد، فرزند به لحاظ جنسی شبیه مادرش می‌شود.

با توجه قرائنی که مطرح شده، منظور از شباهت به عموها، عمّه‌ها، خاله‌ها و دایی‌ها، جنسیت نیست بلکه منظور خصوصیات و قیافه است. معلوم می‌شود یک شرطِ عمومی غلبه نطفه زن بر مرد یا بالعکس این است که زن و مرد آرامش داشته باشند. پس می‌توان گفت شرط مشترک در دختر و پسردار شدن، این است که زن و مرد نفس ساکنه داشته باشند.

در روایت آمده: «فَإِنَّ اَلرَّجُلَ إِذَا أَتَى أَهْلَهُ بِنَفْسٍ سَاكِنَةٍ» یعنی زمانی که مرد به سمت خانواده‌اش می‌رود، دل‌آرام و غیر مضطرب باشد. اما بر اساس همین روایت، زن و مرد، هر دو باید شرط آرامش را داشته باشند. جنبه فاعلیت مرد بیشتر است از این جهت گفته شده مرد آرامش داشته باشد.

داشتن آرامش هنگام آمیزش، نکته بسیار مهمی است و عزیزان بایستی به آن توجه کنند.

تدابیر پسردار شدن در روایات:

1) کاسنی

براساس روایات خوردن کاسنی موجب پسرزایی می‌شود.

امام صادق (ع‌) فرمودند:

«مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَكْثُرَ مَالُهُ وَ وُلْدُهُ اَلذُّكُورُ فَلْيُكْثِرْ مِنْ أَكْلِ اَلْهِنْدَبَا»[2]
کسی که دوست دارد مال و فرزندان پسرش زیاد شوند، بایستی زیاد کاسنی بخورد.

پسران به علت داشتن بنیه قوی برای کار اقتصادی تواناتر هستند. از این جهت سرپرستی، معیشت و مدیریت خانواده را به عهده دارند. دختران و زنان باید بیشتر در فضای خانه فعالیت و آن را مدیریت کنند. خداوند مدیریت خانواده را بر عهده مرد قرار داده است: ﴿الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاءِ بِمَا فَضَّلَ اللَّهُ﴾[3]
«بِمَا فَضَّلَ اللَّهُ» به معنای فضیلت تکوینی یا همان بنیه بدنی قوی است.

کسی که پسر می‌خواهد باید زیاد کاسنی بخورد. ظاهر روایت این است که خصوصیت کاسنی این است که پسرزایی به همراه دارد. اگر چه روایت، مرد را مخاطب قرار داده است: «فَلْيُكْثِرْ» به مذکر می‌گوید باید زیاد کاسنی بخورد اما شاید برداشتی که استاد آیت الله تبریزیان دارند، درست نباشد. ایشان فرمود: اگر زن کاسنی بخورد، فرزندش دختر و اگر مرد کاسنی بخورد، فرزندش پسر می‌شود. اما روایات دیگر خصوصیت پسرزایی را بر خود کاسنی بار کرده‌اند. اگر این خصوصیت دخالت نداشت، قید می‌شد که تنها مرد کاسنی بخورد تا صاحب فرزند پسر شود اما در روایت زیر چنین قیدی ذکر نشده است:

«عَلَيْكَ بِالْهِنْدَبَاءِ فَإِنَّهُ يَزِيدُ فِي الْمَاءِ وَ يُحَسِّنُ الْوَلَدَ وَ هُوَ حَارٌّ لَيِّنٌ يَزِيدُ فِي الْوَلَدِ الذُّكُورَةَ»[4]
بر تو باد به خوردن کاسنی؛ چرا که آب را زیاد و فرزند را زیبا می‌کند و گرم و نرم است و فرزند پسر را زیاد می‌کند.

اگر آب کمر کسی خشکیده یا سرد مزاج شده باشد، کاسنی بخورد که آب کمر را زیاد و او را گرم می‌کند. کاسنی معدل مزاج‌ها و نرم است و آب کمر می‌آورد. این روایت خصوصیت پسردار شدن را بر خود کاسنی بار کرده است. لذا خوردن آن توسط مرد و زن،‌ پسرزایی به همراه دارد. پس می‌توان به زن و شوهرانی که پسر می‌خواهند، توصیه کرد چهل روز به صورت مرتب، کاسنی مصرف کنند.

2) آب آسمان (ماء السماء)

آب نیسان بارانی است که در اردیبهشت ماه نازل می‌شود. اگر آیات و دعاهای ذکر شده در روایت، بر آب نیسان خوانده شود، شفابخشی آن فوق العاده می‌شود و می‌تواند برای درمان همه بیماری‌ها مؤثر باشد.

«وَ إِنْ كَانَتِ اَلمَرْأَةُ عَقِيماً شَرِبَتْ مِنْ ذَلِكَ اَلْمَاءِ رَزَقَهَا اَللَّهُ وَلَداً ... وَ إِنْ أَحَبَّتْ أَنْ تَحْمِلَ بِابْنٍ حَمَلَتْ وَ إِنْ أَحَبَّتْ أَنْ تَحْمِلَ بِذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى حَمَلَتْ وَ تَصْدِيقُ ذَلِكَ فِي كِتَابِ اَللَّهِ: ﴿يَهَبُ لِمَنْ يَشٰاءُ إِنٰاثاً وَ يَهَبُ لِمَنْ يَشٰاءُ اَلذُّكُورَ﴾ ﴿أَوْ يُزَوِّجُهُمْ ذُكْرٰاناً وَ إِنٰاثاً وَ يَجْعَلُ مَنْ يَشٰاءُ عَقِيماً﴾»[5]
اگر زنی عقیم باشد و از چنین آبی بنوشد، خداوند به او فرزندی روزی می‌کند و اگر زن دوست داشته باشد که پسری حامله شود، به پسر باردار می‌شود و اگر دوست داشته باشد که به پسر یا دختری یا هر دو حامله شود، باردار می‌شود و تصدیق آن در کتاب خدا است: ﴿يَهَبُ لِمَنْ يَشَاءُ إِنَاثًا وَيَهَبُ لِمَنْ يَشَاءُ الذُّكُورَ﴾ ﴿أَوْ يُزَوِّجُهُمْ ذُكْرَانًا وَإِنَاثًا ۖ وَيَجْعَلُ مَنْ يَشَاءُ عَقِيمًا ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ قَدِيرٌ﴾

عقیم بودن چیزی کلی نیست بلکه یک بیماری است که درمان دارد. بنابراین قرار نیست فردی تا آخر عمرش نازا بماند. درمان‌های نازایی می‌تواند مادی یا امور معنوی باشند.

کدام معنا برای ﴿يَهَبُ لِمَنْ يَشَاءُ إِنَاثًا﴾ درست است؟ خدا به هر که بخواهد، دختر می‌دهد یا به هر کسی که از او دختر بخواهد، دختر می‌دهد؟ اگر خدا به هر کس که دوست داشته باشد، پسر یا دختر بدهد دیگر به ما ربطی ندارد. اما در روایت گفته شده آشامیدن آب نیسان با آداب بیان شده، باعث می‌شود خداوند فرزند دختر، پسر یا هر دو را با هم بدهد. گفتیم آیه دو احتمال معنایی دارد: یک احتمال این است که خدا به کسی که خودش بخواهد، دختر هبه می‌کند. احتمال دیگر این است که ضمیر «هو» در آیه، به «مَن» برمی‌گردد یعنی خدا به کسی که آن کس از او دختر بخواهد، دختر هبه کند. منتها راه دارد و یکی از راه‌های آن دعا کردن است. راه دیگر آب باران است. بنابراین محبت و اراده ما دخالت دارد.

گفتیم کلمه «هبه» مسبوق به نوعی خواستن است. گاهی خواستن به معنای دعا و درخواست کردن است. همان‌طور که در این آیه آمده است: ﴿وَآتَاكُمْ مِنْ كُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ﴾[6] خدا به شما از آنچه سوال و درخواست کنید، می‌دهد. گاهی لسان سوال، تکوینی است و انسان چیزی را به صورت تکوینی با اقدامات و خوردنی‌هایی که دین مطرح کرده، از خدا طلب می‌کند. ما اعتقاد داریم خداوند است که کاسنی را برای پسرزایی جعل کرده و قرار داده است.

اگر فردی دختر و پسر را با هم بخواهد، خداوند به او می‌دهد. اگر کسی بخواهد عقیم شود چطور؟ هیچ کس فطرتا دوست ندارد عقیم شود. لذا آیه دیگر تعبیر «هبه» را برای عقیم شدن بکار نبرده است. چرا که همه فطرتا دوست دارند فرزنددار شوند.

3) استغفار

استغفار در قرآن بسیار مورد تأکید قرار گرفته و در چندین آیه ذکر شده است. به عنوان مثال در سوره نوح آمده: ﴿فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كَانَ غَفَّارًا﴾[7] ، در دو آیه‌ی بعد خواصی برای آن ذکر شده است که از جمله‌ی آن‌ها، این بخش از آیه است: ﴿وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ﴾[8] اگر استغفار کردید، خداوند شما را با مال و پسران کمک می‌کند.
«بنین» جمع «إبن» به معنای پسران است.

در آیه‌ای دیگر می‌فرماید: ﴿اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ... يَزِدْكُمْ قُوَّةً إِلَىٰ قُوَّتِكُمْ﴾[9] استغفار کنید تا خدا بر قوت و توانایی شما بیفزاید.

اگر استغفار کردید، خداوند به شما فرزند پسر می‌دهد که در مسائل اقتصادی کمک‌کارتان باشد. در روایت وارد شده که طلب کردن دختر از باب رحمت و عطوفت است. از این جهت حضرت ابراهیم (ع) از خداوند درخواست دختر کرد تا بعد از فوت او گریه کند و عطوفت به خرج دهد و در زمان حیاتش نیز با عاطفه‌ی شدیدی که در او قرار داده شده، به پدر و مادرش محبت کند.

در روایتی از امام صادق (ع) وارد شده است:

«دَخَلَ رَجُلٌ عَلَيْهِ فَقَالَ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ وُلِدَ لِي ثَمَانُ بَنَاتٍ رَأْسٌ عَلَى رَأْسٍ وَ لَمْ أَرَ قَطُّ ذَكَراً فَادْعُ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ يَرْزُقَنِي ذَكَراً فَقَالَ اَلصَّادِقُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ: إِذَا أَرَدْتَ اَلْمُوَاقَعَةَ وَ قَعَدْتَ مَقْعَدَ اَلرَّجُلِ مِنَ اَلْمَرْأَةِ فَضَعْ يَدَكَ اَلْيُمْنَى عَلَى يَمِينِ سُرَّةِ اَلْمَرْأَةِ وَ اِقْرَأْ ﴿إِنّٰا أَنْزَلْنٰاهُ فِي لَيْلَةِ اَلْقَدْرِ﴾ سَبْعَ مَرَّاتٍ ثُمَّ وَاقِعْ أَهْلَكَ فَإِنَّكَ تَرَى مَا تُحِبُّ وَ إِذَا تَبَيَّنَتِ اَلْحَمْلَ فَمَتَى مَا اِنْقَلَبَتْ مِنَ اَللَّيْلِ فَضَعْ يَدَكَ اَلْيُمْنَى عَلَى يَمِينِ سُرَّتِهَا وَ اِقْرَأْ ﴿إِنّا أَنْزَلْناهُ ...﴾ سَبْعَ مَرَّاتٍ قَالَ اَلرَّجُلُ فَفَعَلْتُ ذَلِكَ فَوُلِدَ لِي سَبْعٌ ذُكُورٌ رَأْسٌ عَلَى رَأْسٍ وَ قَدْ فَعَلَ ذَلِكَ غَيْرُ وَاحِدٍ فَرُزِقُوا ذُكُوراً»[10]
مردی بر امام صادق (ع) وارد شد و گفت: برای من هشت دختر پشت سر هم به دنیا آمده است و حتی یک پسر هم ندیدم، دعا کن خداوند به من پسری عطا کند. امام صادق (ع)‌ فرمودند: زمانی که بنا کردی آمیزش کنی و در دامن زن نشستی، دست راستت را بر سمت راستِ نزدیک باسن زن قرار بده و سوره انّا انزلناه را هفت بار بخوان. سپس آمیزش داشته باش، در این صورت می‌بینی آنچه را دوست داری و زمانی که آثار حمل آشکار شد، در یکی از شب‌ها دست راستت را بر همان قسمت راست نزدیک باسن زن قرار بده و هفت بار انا انزلناه را بخوان. مرد گفت: آن را انجام دادم و هفت پسر پشت سر هم، برایم متولد شد و ديگران نيز چنين كردند و پسردار شدند.

نزدیک باسن زن همان نزدیک کبد است. همان‌طور که در کتاب حکیم بوعلی بیان شد، اگر آب مرد در سمت راست رحم بریزد، گرم است و علت آن نزدیکی به کبد است.

4) نماز و دعا

در روایتی وارد شده است:

«مَنْ أَرَادَ أَنْ يُحْبَلَ لَهُ فَلْيُصَلِّ رَكْعَتَيْنِ بَعْدَ اَلْجُمُعَةِ يُطِيلُ فِيهِمَا اَلرُّكُوعَ وَ اَلسُّجُودَ ثُمَّ يَقُولُ: اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِمَا سَأَلَكَ بِهِ زَكَرِيَّا ﴿يَا رَبِّ لاٰ تَذَرْنِي فَرْداً وَ أَنْتَ خَيْرُ اَلْوٰارِثِينَ﴾ اَللَّهُمَّ ﴿هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَمِيعُ اَلدُّعٰاءِ﴾ اَللَّهُمَّ بِاسْمِكَ اِسْتَحْلَلْتُهَا وَ فِي أَمَانَتِكَ أَخَذْتُهَا فَإِنْ قَضَيْتَ فِي رَحِمِهَا وَلَداً فَاجْعَلْهُ غُلاَماً مُبَارَكاً زَكِيّاً وَ لاَ تَجْعَلْ لِلشَّيْطَانِ فِيهِ شِرْكاً وَ لاَ نَصِيباً»[11]
هر کسی می‌خواهد همسرش باردار شود، بعد از نماز جمعه دو رکعت نماز با رکوع و سجود طولانی بخواند، آن‌گاه پس از تمام شدن نماز بگوید: «اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِمَا سَأَلَكَ بِهِ زَكَرِيَّا ﴿یا‌ رَبِ‌ لا تَذَرْنِی‌ فَرْداً وَ أَنْتَ‌ خَیْرُ الْوارِثِینَ‌﴾ اللَّهُمَّ ﴿هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَمِيعُ اَلدُّعٰاءِ﴾ اَللَّهُمَّ بِاسْمِكَ اِسْتَحْلَلْتُهَا وَ فِي أَمَانَتِكَ أَخَذْتُهَا فَإِنْ قَضَيْتَ فِي رَحِمِهَا وَلَداً فَاجْعَلْهُ غُلاَماً مُبَارَكاً زَكِيّاً وَ لاَ تَجْعَلْ لِلشَّيْطَانِ فِيهِ شِرْكاً وَ لاَ نَصِيباً»

این دعا بعد از نماز در حالت نشسته یا سجده و بهتر است با حالت انابه و توبه خوانده شود.

طبق فرموده قرآن، هر گاه دچار مشکل شدید، ﴿وَاسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ﴾[12] از صبر و نماز کمک بگیرید. بنابراین نماز خواندن نقش بسیار زیادی دارد. حضرت زکریا (ع) با دعای در حین نماز، فرزنددار شد. آن حضرت هنگامی که حضرت مریم (س) را در محراب در حال نماز دید، متوجه شد که همه چیز از برکت نماز است.

5) نذر و نیت

نذر کردن در فرزنددار شدن بسیار مؤثر است. ظاهرا مادر حضرت مریم (س) دوست داشت صاحب پسر شود، از این جهت فرمود: ﴿إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ مَا فِي بَطْنِي مُحَرَّرًا﴾[13]
شاید هم ظهور نداشته باشد که دوست داشت فرزندش پسر باشد. اما قرائن مختصری وجود دارد که براساس آن‌ها می‌توان فهمید ایشان پسر می‌خواست. ظاهر آیه این است: هر چه در شکم من است آزاد شده‌ی توست و در خدمت مسجد و محراب است. خداوند نذر او را قبول کرد. اما وقتی فرزندش به دنیا آمد، فرمود: ﴿وَلَيْسَ الذَّكَرُ كَالْأُنْثَىٰ﴾[14] پسر مانند دختر نیست. این، تشبیهِ معکوس است و در واقع می‌خواست بگوید: دختر مانند پسر نیست چرا که دختر نمی‌تواند خادم مسجد باشد. در حالی که حضرت مریم (س) دختری پربرکت بود. خداوند در دامن چنین دختری یک پیامبر پرورش داد که منشأ خیرات و برکات شد. حضرت عیسی (ع) فرمود: من هر جا باشم مایه برکت هستم.

«عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ: أَنَّهُ شَكَا إِلَيْهِ رَجُلٌ أَنَّهُ لاَ يُولَدُ لَهُ فَقَالَ لَهُ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ إِذَا جَامَعْتَ فَقُلِ اَللَّهُمَّ إِنَّكَ إِنْ رَزَقْتَنِي ذَكَراً سَمَّيْتُهُ مُحَمَّداً قَالَ: فَفَعَلَ ذَلِكَ فَرُزِقَ»[15]
ی به امام صادق (ع) شکایت کرد که فرزندی برای او متولد نشده است فرمود: هنگامی که مجامعت کردی بگو: «اللَّهُمَّ إِنَّكَ إِنْ رَزَقْتَنِي ذَكَراً سَمَّيْتُهُ مُحَمَّداً» خداوندا اگر پسری روزی‌ام کنی اسم او را محمد می‌گذارم. شخص گفت: این کار را انجام دادم و بچه‌دار شدم.

بنابراین اگر کسی فرزند می‌خواند، نذر کند و بگوید: «اللَّهُمَّ إِنَّكَ إِنْ رَزَقْتَنِي ذَكَراً سَمَّيْتُهُ مُحَمَّداً» خداوندا اگر پسری رزق و روزی‌ام کردی، اسم او را محمّد می‌گذارم. همچنین می‌تواند فقط نیت کند که اگر خداوند به او پسر داد، اسمش را محمّد بگذارد. معلوم می‌شود به برکت نام پیامبر (ص)، تنها داشتن چنین نیت زیبایی تأثیر فوق العاده‌ای خواهد داشت و فرد صاحب پسر می‌شود.

در روایت دیگری وارد شده است:

«إِذَا كَانَ بِامْرَأَةِ أَحَدِكُمْ حَبَلٌ فَأَتَى عَلَيْهَا أَرْبَعَةُ أَشْهُرٍ فَلْيَسْتَقْبِلْ بِهَا الْقِبْلَةَ وَ لْيَقْرَأْ آيَةَ الْكُرْسِيِّ وَ لْيَضْرِبْ عَلَى جَنْبِهَا وَ لْيَقُلِ- اللَّهُمَّ إِنِّي قَدْ سَمَّيْتُهُ مُحَمَّداً فَإِنَّهُ يَجْعَلُهُ غُلَاماً فَإِنْ وَفَى بِالاسْمِ بَارَكَ اللَّهُ لَهُ فِيهِ وَ إِنْ رَجَعَ عَنِ الِاسْمِ كَانَ لِلَّهِ فِيهِ الْخِيَارُ إِنْ شَاءَ أَخَذَهُ وَ إِنْ شَاءَ تَرَكَهُ»[16]
اگر زن یکی از شما حامله شود و چهار ماه بر او بگذرد، او را به سمت قبله نماید و آیة الکرسی بخواند و دست بر پهلوی همسرش بزند و بگوید: من نام جنین را محمّد نامیدم، خداوند او را پسر قرار می‌دهد. پس اگر مرد به عهد خود وفا کرد، آن پسر مایه برکت می‌شود و اگر از اسمی که برگزیده، برگشت و نام محمّد را بر فرزندش نگذاشت، خداوند در مورد فرزندش اختیار دارد و به لطف او بستگی دارد: اگر بخواهد او را از دنيا مى‌برد و اگر بخواهد او را نگه مى‌دارد.

برای پسردار شدن علاوه بر نام محمّد، نام علی نیز وارد شده است و فرد می‌تواند یکی از این دو نام را نیت کند.