درس خارج فقه استاد میرزا محمدحسین احمدی‌فقیه‌یزدی

99/12/04

بسم الله الرحمن الرحیم

موضوع: انحصاررفع حکم وضعی خبث ولادت برای شیعه در خمس

 

اگر ائمه تحلیل کرده اند وبخشیده اند حق خود را باید همان را پذیرفت ودیگر لازم به پرداخت چیزی به عنوان خمس یا فیء یا... نیست؟شیخ علی شاه بخشید اما شیخ علی نمی بخشد؟

ولی در روایت علت بخشش ائمه ع لطیب مولدکم ذکر شده لیطیب مولدهم دلیل تحلیل خمس است.

حدثنا محمد بن الحسن رضي الله عنه قال حدثنا محمد بن الحسن الصفار عن العباس بن معروف عن حماد بن عيسى عن حريز عن زرارة عن أبي جعفر ع أنه قال‌ إن أمير المؤمنين ع حللهم من الخمس يعني الشيعة ليطيب‌ مولدهم‌.[1]

أما المتلبسون بأموالنا- فمن استحل منها شيئا فأكله‌ فإنما يأكل النيران و أما الخمس فقد أبيح لشيعتنا و جعلوا منه في حل إلى وقت ظهور أمرنا لتطيب ولادتهم.[2]

12690- 16- و في كتاب إكمال الدين عن محمد بن محمد بن عصام الكليني عن محمد بن يعقوب الكليني عن إسحاق بن يعقوب فيما ورد عليه من التوقيعات بخط صاحب الزمان ع‌ أما ما سألت عنه من أمر المنكرين لي إلى أن قال و أما المتلبسون بأموالنا فمن استحل منها شيئا فأكله‌ فإنما يأكل النيران و أما الخمس فقد أبيح لشيعتنا و جعلوا منه في حل إلى أن يظهر أمرنا لتطيب ولادتهم و لا تخبث.[3]

درباره خمس فقط آمده وبرای ولادت شیعه ها بیان شده ونه در موارد دیگر.

ودر زمانی است که حکومتی برقرار نیست وخرج آنچنانی ندارد تا به پول احتیاج داشته باشد اما وقتی حکومت ظاهر شود ولایت برقرار گردد وآثار حکومتی آنان علیهم السلام ظاهر شود چه مطلق وچه نسبی باید همان را هم بپردازند؛پس بخشیدنی در کارنیست چون الان ظهور امر هست ووظیفه پرداخت خمس به صاحب ولایت هست.

احتیاط دراین است که هرکس تصرفی در خمس خواست بکند اجازه واذن از ولی فقیه داشته باشد چون او ولی خمس است وظهور این روایات همین است هرچند مراجع هم خود امضای امام عصر علیه السلام را هم دارند ولی احتیاط در اذن است. امام خامنه ای اذن داده اند به مراجع دیگر در تصرف .

399- 21- سعد بن عبد الله عن أحمد بن محمد بن أبي نصر عن أبي عمارة عن الحارث بن المغيرة النصري عن أبي عبد الله ع قال: قلت له إن لنا أموالا من غلات و تجارات و نحو ذلك و قد علمت أن لك فيها حقا قال فلم أحللنا إذا لشيعتنا إلا لتطيب ولادتهم و كل من والى آبائي فهم في حل مما في أيديهم من حقنا فليبلغ الشاهد الغائب.[4]

علي بن الحسن بن فضال عن جعفر بن محمد بن حكيم عن عبد الكريم بن عمرو الخثعمي عن الحارث بن المغيرة النصري قال: دخلت على أبي جعفر ع فجلست عنده فإذا نجية قد استأذن عليه فأذن له فدخل فجثا على ركبتيه ثم قال جعلت فداك إني أريد أن أسألك عن مسألة و الله ما أريد بها إلا فكاك رقبتي من النار فكأنه رق له فاستوى جالسا فقال له يا نجية سلني فلا تسألني اليوم عن شي‌ء إلا أخبرتك به قال جعلت فداك ما تقول في فلان و فلان قال يا نجية إن لنا الخمس في كتاب الله و لنا الأنفال و لنا صفو الأموال و هما و الله أول من ظلمنا حقنا في كتاب الله و أول من حمل الناس على رقابنا و دماؤنا في أعناقهما إلى يوم القيامة بظلمنا أهل البيت و إن الناس ليتقلبون في حرام إلى يوم القيامة بظلمنا أهل البيت فقال نجية إنا لله و إنا إليه راجعون‌ ثلاث مرات هلكنا و رب الكعبة قال فرفع فخذه عن الوسادة فاستقبل القبلة فدعا بدعاء لم أفهم منه شيئا إلا أنا سمعناه في آخر دعائه و هو يقول- اللهم إنا قد أحللنا ذلك لشيعتنا- قال ثم أقبل إلينا بوجهه و قال يا نجية- ما على فطرة إبراهيم ع غيرنا و غير شيعتنا.[5]

فقط هم برای شیعه حلال شده است وفطرت آنان به فطرت ابراهیم علیه السلام است. واین طیب ولادت یعنی هرچیزی که در حلال زادگی وولادت آن مولود تاثیر دارد هرچند بویدن عطری باشد که در تولد فرزند اثر دارد تا آن مولود حلال باشد وبر فطرت الهی.

( درجلسه ای بودیم که شهید مطهری ره از علامه طباطبایی ره پرسیدند معنای فطرت را وفرمود:فطرت را فطرت ابراهیم علیه السلام دانستند واین خلق الهی است واز ازل معلوم است)

که ممکن است چندین نسل شیعه نباشد ولی در نسل هفتمین تمام خوبی ها ی آنان در او جلوه کند وشیعه شود وگاه ممکن است چندین نسل شیعه باشد ویک دفعه در نسلی همه بدی ها جلوه کند.

این ها لاتبدیل لخلق الله است.

روایتی اگر معنا با روایات دیگر همراه باشد ضعف سند اهمیتی ندارد وقوت به مضمون بر می گردد.

عن فيض بن أبي شيبة عن رجل عن أبي عبد الله ع قال إن أشد ما يكون الناس حالا يوم القيمة إذا قام صاحب‌ الخمس، فقال: يا رب خمسي و إن‌شيعتنا من ذلك لفي حل‌.[6]

هرکس نیاز داشته ومورد نیازش بوده در حل است .

خمس به اندازه نیاز مالک می گردد ونیاز را هم قناعت کند وباقی باید به اهلش برساند.

وجوهات هم اگر نیاز شد حل است استفاده از آن .

این وان شیعتنا من ذلک لفی حل یعنی به اندازه نیاز بردارند.

نتیجه:

بخشش تا ظهور امر است وحل هم فقط برای خمس است وعلت آن هم طیب ولادت است ونه چیز دیگر وحلیت هم به اندازه نیاز است.

 


[1] علل الشرائع، الشيخ الصدوق، ج2، ص377.
[2] الإحتجاج، الطبرسي، أبو منصور، ج2، ص471.
[3] وسائل الشيعة، الشيخ الحر العاملي، ج9، ص550، أبواب الأنفال وما يختص بالامام، باب4، ح16، ط آل البيت.
[4] تهذيب الأحكام، شيخ الطائفة، ج4، ص143.
[5] تهذيب الأحكام، شيخ الطائفة، ج4، ص145.
[6] تفسير العيّاشي، العياشي، محمد بن مسعود، ج2، ص62.