99/09/24
بسم الله الرحمن الرحیم
موضوع: یقین در اقامت
تهذيب الأحكام (تحقيق خرسان) / ج3 / 219 / باب 23 الصلاة في السفر ..... ص : 207
- 55- أحمد بن محمد بن عيسى عن حماد بن عثمان عن حريز عن زرارة عن أبي جعفر ع قال: قلت له أ رأيت من قدم بلدة إلى متى ينبغي له أن يكون مقصرا و متى ينبغي له أن يتم فقال إذا دخلت أرضا فأيقنت أن لك بها مقام عشرة أيام فأتم الصلاة و إن لم تدر ما مقامك بها تقول غدا أخرج أو بعد غد فقصر ما بينك و بين أن يمضي شهر فإذا تم لك شهر فأتم الصلاة و إن أردت أن تخرج من ساعتك.
حکم روی یقین رفته است،
یقین اینجا موضوعیت دارد
آیا خبر واحد می تواند جای یقین موضوعی را بگیرد؟
خیلی جا هم حکم روی علم موضوعی رفته است.
آیا استصحاب می تواند جای یقین موضوعی بیاید؟یا باید برای من یقین حاصل گردد.
دراین روایت ظهور به یقین موضوعی است.
یقین حکمی یا یقین موضوعی کفایت دارد.
شارع می خواسته است با این یقین موضوعی کار را آسان کند برای ما چون یقین موضوعی آسانتر از یقین طریقی است.
بله استصحاب استقبالی جای یقین موضوعی می شود.
در اینجا شبیه علم موضوعی است که عرفیت دارد وبرای سهولت کار شارع آن را قرار داده است، پس استصحاب ااستقبالی عرفیت دارد واز باب سهولت کفایت دارد که جا نشین یقین شود.