درس خارج فقه استاد میرزا محمدحسین احمدی‌فقیه‌یزدی

موضوع: اقامه واحده مستمره نباید عرفاًوشرعاً ازبین برود

بروجردی ره: تعطیل سفرشدن وخارج نشدن یعنی اقامت که اگر ازبین رفت اقامت از بین می رود،سکونت دراین10روزاگر نداشته باشد از بی نرفته است.

صدق اقامت کافی است وسفر قبلی را قطع می کند.

تعطیل مطلق که آقا بروجردی ره گفته درست نیست واز روایات بر نمی آید که بگوییم مقیم هیچ حرکتی نکند وبگوییم سفر کمتر شرعی از محل اقامت نرود وعرف هم چنین نمی فهمد که هیچ جابجا نشود وبگوییم به مدت یکی دو ساعت هم از حد ترخص خارج نشود.

اقامت را بگوییم حاضر در مکان بودن در مدت 10 روز در محلی.

یک وقت عرف خود سفر می داند ویک وقت عرف سفری که شرعاً سفر است را مصداق سفر می داند؛که اگرجایی عرف اقامت می داند وبعد شما سفری برای او بگویی که سفر است واو هم آن را نرفته است پس اقامت او به هم نخورده است، یعنی عرف مطلق تعطیل را قبول ندارد وسفرهای کوتاه وبه حدترخص نرسیدن را نیز نمی فهمد واگر کسی به چنین سفرهایی بگوید اقامت به هم می خورد نوعی مصادره به مطلوب است.

این که اقامت یعنی مطلقا از شهر بیرون نروی یا این که اقامت یعنی همین که قصد اقامت کنی واگربیرون هم بروی عیبی ندارد ،هردواین ها مصادره به مطلوب است واز روایات به دست نمی آید.

اقامت یعنی ماندن در محل ولی این که هیچ سفری دیگری نرود درست نمی باشد.

اتصال عرفی هم ملاک است وتاوقتی عرفا محل اقامت او اتصال دارد قطع اقامت بر او صادق نیست.

عنوانی اگر صدق کرد تا وقتی آن عنوان صادق است دلیل محکمی می خواهد تا /آن عنوان به هم بخورد چه دلیل شرعی وچه عرفی، اگرشخص عنوان اقامت بر او صادق شد ،برای ازبین رفتن اقامت دلیل محکم می خواهد.

عرف می گوید برای من سفر شرعی را گفتی که مقابل آن اقامت است که مانعه الجمع است ومانعه الخلو است که مقیم ام یا مسافر ونمی شود هیچ کدام نباشم.