درس خارج فقه استاد میرزا محمدحسین احمدی‌فقیه‌یزدی

موضوع: آسیب اجتماعی ناسپاسی

ذکّربه: چون بقیه نور فطرت باقیست

نفس اصلاح شود تا

رفتار عذاب نشود

نفس اگر حالت فطرت را حقظ کند می تواند توبه واصلاح شود

ان تصلح ماکسبت

اگر روش را اصلاح کرد چه خوب واگر نه چه بد

غیر خدا ولی برای هدایت نیست

بزرگترین آسیب این که نفس را گرفتار لهو ولعب قرار داد می شود من دون الله یعنی رفتن به سمت غیر خدا

آسیب وگرفتاری را می بینند ولی می رود به سمت غیر خدا

﴿لیس من دون الله ولیٌ﴾

امتحانات الهی باید به این سمت ببرد

بالاترین آسیب رفتن به سمت دون الله وگرفتن شفیعی غیرالهی

اگر سمت خداوند برود

﴿فتحنا علیهم برکات من السماء والارض﴾

لاید مواظب بود جامعه گرفتار این آسیب نشود

درامتحان به او برگردیم

﴿ونرد علی اعقابنا بعد اذ هدانا الله الذی استهوته الشیطان فی الارض﴾

حیران له

غرتهم الحیاه الدنیا

به جای رفتن به خدا به شیطان می رود ونفس اماره

اتخذوا: چندزدن به چیزی وواگذار کردن به چیزی یا می گیرد وتعقل نمی کنند یعنی به جای گرفتن حق چنگ زدن به چیزی که باطل است. اتخذوا دینهم لعبا ولهواً؛ بشر بازی وسرگرمی ولذت را دوست دارد، که بی فایده است ونفس او را مشغول می کند.

لهو چیز بی هوده است واز حقیقت دور می گردد ودین او لعب ولهو می گردد

وبعد مغرور به آن می گردد

به معقول وحقیقت توجه نمی کند دیگر

ان تبسل نفس بما کسبت: گروگان می شود نفس به دنیا وآنچه کسب می کند

گروگانی نفس در فلسفه معرفان زیبا بحث شده

بما کسبت رهین،مجبور به تسلیم شدن آنچه کسب کرده می گردد

خلاصه:

1-مغرور شدن به دنیا

2-لهو ولعب

3-هرچه از نفس به دست اورده به آن مشغول می گردد ووقتی گرفتار می گردد به غیر خداوند تعالی می گراید واگرچنین شد نابودی قطعی شد.

﴿وَذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِبًا وَلَهْوًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا ۚ وَذَكِّرْ بِهِ أَنْ تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا كَسَبَتْ لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ وَإِنْ تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لَا يُؤْخَذْ مِنْهَا ۗ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ أُبْسِلُوا بِمَا كَسَبُوا ۖ لَهُمْ شَرَابٌ مِنْ حَمِيمٍ وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُوا يَكْفُرُونَ آیه﴾[1]

71انعام:﴿قُلْ أَنَدْعُو مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَنْفَعُنَا وَلَا يَضُرُّنَا وَنُرَدُّ عَلَىٰ أَعْقَابِنَا بَعْدَ إِذْ هَدَانَا اللَّهُ كَالَّذِي اسْتَهْوَتْهُ الشَّيَاطِينُ فِي الْأَرْضِ حَيْرَانَ لَهُ أَصْحَابٌ يَدْعُونَهُ إِلَى الْهُدَى ائْتِنَا ۗ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَىٰ ۖ وَأُمِرْنَا لِنُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ﴾

44انعام:

﴿فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ أَبْوَابَ كُلِّ شَيْءٍ حَتَّىٰ إِذَا فَرِحُوا بِمَا أُوتُوا أَخَذْنَاهُمْ بَغْتَةً فَإِذَا هُمْ مُبْلِسُونَ﴾[2]

43انعام:

﴿فَلَوْلَا إِذْ جَاءَهُمْ بَأْسُنَا تَضَرَّعُوا وَلَٰكِنْ قَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ﴾[3]

42انعام:

﴿وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَىٰ أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَأَخَذْنَاهُمْ بِالْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ لَعَلَّهُمْ يَتَضَرَّعُونَ﴾[4]