درس خارج فقه استاد میرزا محمدحسین احمدی‌فقیه‌یزدی

موضوع: یوم ولیل در اقامت10روز

یوم در لغت روز است، و10روز در روایت برای اقامت یعنی روزی که روشن است وشب از باب الحاق است ، وعشره ایام همان روز متعارف است که می گویندروز،پس شب اول وشب آخر به حساب نمی آید.بله توالی شامل شب های وسط می گردد.

در اعتکاف هم3روز است وشب اول را به حساب نمی اورند وشب روز آخر هم جزء3روز اعتکاف نیست.

عشره ایام جمع یوم که یوم مقابل لیل است وبه معنی نهار است.

استدلال به اینکه باید توالی ایام باشد پس شب های وسط از باب توالی جزء 10 روز حساب می کنیم واین عرفی است.

اگر کسی شب های وسط را یکی یا دو تارا قطع کرد دیگر عشره ایام ندارد.

اگر توالی ایام بود واو شب وسط را بیرون رفت وقبل اذان برگشت نمی توان گفت عشره ایام صدق نکرده.

قصداوعشره ایام بوده وشب بیرون رفته ،عرف نمی گوید قصدعشره ایام به هم زده،ظاهرا توالی به هم خورده است.

اینجا قابل تامل است که علت قصد 10روز متوالی را خواسته که او این کار راکرده وفقط شب ها رفته است اگر بگوییم توالی را به هم زده پس قصد 10روز به هم خورده این مشکل است.

عرف قصد اولیه را اتصال می داند که10روز او توالی باشد ؛ تلقی عرف اینجا این نیست که 10 روز توالی را بهم زده است.

استظهار لیالی در ابتدای قصد باید جزء آن باشد واز ابتدا هم قصد آن همین بوده ولی وسط شبی را رفته است این مشکل است بگوییم قصد 10روز او به هم خورده است.

استدلال به توالی درست وشب جزء قصد نیست.

لغتا عشره ایام هم به روز می خورد وشب نییست .

واستناد دادن به دلیل که او شب رفته است وعشره ایام به هم خورده قابل تامل است.

در ابتدا بله باید قصد او شب ها را هم شامل گردد ولی در بین اگر شبی رفت عرف این اتصال را به هم خورده نمی داند.

البته مسافت شرعی هم نرفته است در آن شب.

تلقی عرف در ابتدا جزء قضیه است.

دراعتکاف چنین نیست چون لفظ اعتکاف خودش اقامت شب را هم دارد وقیاساتها معها.

احتیاط بکند بعد از رفتن یکی شب ولی در حدمستحب است واقامت 10 روز او هم به هم نخورده است.