درس خارج فقه استاد میرزا محمدحسین احمدی‌فقیه‌یزدی

موضوع: استمراردر اقامت10روز

عزم ضمنی دارد ونه قصد جدی برای ماندن10 روز:

عزم ضمنی کافی است برای اتمام ولازم به عزم مستقل نیست.

آیا استمرار در ماندن لازم است یا اگر آمد وبین این 10 روز به اندازه چند ساعت رفت جایی وبرگشت چه می شود؟

فقهاء گفتند این عزم 10 روز با رفتن چند ساعت به هم می خورد

مثل:

اگرگفتند 100تهلیل بگو وشما بین آن چند صلوات گفتی آیا این اتصال را به زدی؟

عرف به این تداخل اهمیت نمی دهد واین مقدار را عدم اتصال نمی داند وچند صلوات اتصال را به هم نمی زند

واین چند ساعت به 10 روز عزم ماندن ضربه نمی زند وعرف همچنان آن را 10 روز اطلاق می کند.

عزم ضمنی او به این بوده که 10 روز بماند وهمراه علم وظن متاخم به علم بود است که 10 روز می ماند واین چند ساعت در عرف تداخل به عزم او نمی زند.

عزم ضمنی ذمه ی او را مشغول می کند وذمه او حاصل گردیده واستقرار پیدا کرده است وحالتی پیدا شده که ذمه پر است واین استمرار معنا ندارد چون ذمه او مشغول است .

عزم ضمنی کافی است چون کیفیت10 را حاصل کرده است.

پیش آمد

او عزم 10 روز داشته واین کار هایی که در وسط این 10 روز به عنوان وظیفه شرعی یا اجتماعی برای او پیش آمد می کند خللی به عزم10 روز او نمی زند.

حکم10 روز وعزم را شرع فرمود و لی تعیین مصداق آن بر عهده عرف است.

اگر پیش امد های متعدد باشد باز اگر عرف تا وقتی نگفته این 10 روزاو به هم نخورده است حکم او اتمام است.