درس خارج فقه استاد میرزا محمدحسین احمدی‌فقیه‌یزدی

موضوع: انسان در قرآن

﴿لیقولن ذهب السیئات عنی انه لفرح فخور﴾

بعداز اسیب ودیدن ضراء می گوید از من رفت دیگر بدی وسختی

وبعد فرح وفخور می گردد

وهمین فخر وشادی وبه خود بالیدن او را دچار آسیب اجتماعی می کند

﴿ان الانسان لربه لکنود﴾

انسان بسیار ناسپاس است،ضرر وبدی که ازاو دورشده شروع به ناسپاسی می کند

گرفتاری به مال وثروت دنیا ازمسائل مهم است که انسان دچار آن می گردد

﴿وتحبون المال حبا جماً﴾

از حب حلیم توی دیگ می افتد واز دوستی مال خودش را گرفتارمی کند

انقدر محبت مال دارد که هو ولیهم یعنی شیطان ولی او می گردد

﴿وللذین لا یومنون بالاخره مثل السوء﴾

مثال بد وسیرت بدی دارند که یکیش محبت به مال است

مقابل آن کسانی که ایمان به آخرت دارند ولله المثل الاعلی ،مثل درصفات بزرگ است که انسان می تواند به صفات بزرگ برگردد

اهمیت به رسول الله صلوات الله علیه واله شد که او به دنافتدلی رسید که هیچ کس نمی تواند درک آن مقام را بکند واو از صفات مثل الاعلی به اورسید

ولی انسان با حب مال وکنود خودش را گرفتار می کند

وبا فخرفروشی خودش را گرفتار می کند

درحالی که باید به درجات اعلی برسد

وهو بالافق الاعلی ، انسان باید به افق اعلی برسد

عندسدره المنتهی

جنه المأوی

سوره نجم چه درباره پیامبررحمت فرموده است

عظمتی برای انسان است که می تواند از آسیب های اجتماعی دوری کند وبه مثل اعلی برسد

واوحی ما اوحی

شاید چیزهایی به او وحی شد که برای امت پیامبرخاتم بود

ویژگی انسان برا ی آسیب اجنماعی:

1-فرح فخور

2-تحبون المال حبا جما

3-کنود

البته او می تواند به مثل اعلی برسد