درس خارج فقه استاد میرزا محمدحسین احمدی فقیه یزدی

‌موضوع: وظیفه در مقابل اجتماع

وظیفه در مقابل اجتماع: (آسیب اجتماعی همنشینی با اهل گناه):

﴿و قد نزل‌ عليكم في الكتاب‌ أن إذا سمعتم‌ آيات الله‌ يكفر بها و يستهزأ بها فلا تقعدوا معهم حتى يخوضوا في حديث غيره‌ انکم اذا مثلهم ان الله جامع المنافقین والکافرین فی جهنم جمیعاً‌﴾[1]

نازل کرد در کتاب وقتی شنیدید آیات الهی را کفر می ورزید ومی پوشانید این دسته قبول دارند ولی حق را می پوشانند وبه سخریه می گیرند (دسته ای دیگر اصلا نمی شنوند وقبول هم ندارند ودور هستند) وآیه را ندیده می گیرد تا باعث هدایت کسی نشود،یکفربها یعنی با خود آیه پوشش می دهند وطوری معنا می کنند که معنای اصلی بیان نشود،گاه استهزاء به صورت محترمانه است مثلا می گویند بابا زمان این حرف ها گذشته یا قدیمی شده یا بابا این حرف ها شدنی نیست که نوعی استهزاء است.

فلاتقعدوا معهم: این وظیفه اجتماعی است که سیاهی لشکر این ها نشوید وطوری نشود که باورشان بشود مثل فرعون که فحشرفنادا اناربکم الاعلی که نبایداین بشود.

حتی یخوضوا فی حدیث غیره:بی اعتنایی کنید وبی توجهی کنید به این ها الباطل یموت بترک ذکره تا به حرفی غیر از جریان وحدیث ومشی شما مشغول شوند ودروادی دیگری بیافتند.

انکم اذا مثلهم: در صورتی قاطی شدن با این ها جزو آنان به حساب می آید

ان الله جامع المنافقین والکافرین جمیعا: این ها با هم در جهنم جمع می شوند.

شما با این ها نباشید وسیاهی لشکر این ها نباشید.

این آیه شریفه وآیات بعدش که فرموده ﴿فان العزة لله جمیعاً﴾؛ همه لطف ها کرده خدا توجه نکنید للحق دولة وللباطل جولة.

این هم به عنوان آسیب اجتماعی و وظائف که معین شده است.

باب مجالسة أهل المعاصي‌

1- علي بن إبراهيم عن أبيه عن ابن أبي عمير عن أبي زياد النهدي عن عبد الله بن صالح‌عن أبي عبد الله ع قال: لا ينبغي للمؤمن أن يجلس مجلسا يعصى الله فيه و لا يقدر على تغييره.[2]

8- عدة من أصحابنا عن أحمد بن محمد عن ابن محبوب عن شعيب العقرقوفي قال: سألت أبا عبد الله ع عن قول الله عز و جل-﴿و قد نزل‌ عليكم في الكتاب‌ أن إذا سمعتم‌ آيات الله يكفر بها و يستهزأ بها﴾[3] إلى آخر الآية فقال إنما عنى بهذا إذا سمعتم الرجل الذي يجحد الحق و يكذب به و يقع في الأئمة فقم من عنده و لا تقاعده كائنا من كان.[4]

5- عدة من أصحابنا عن أحمد بن محمد بن خالد عن عثمان بن عيسى عن محمدبن يوسف عن ميسر عن أبي عبد الله ع قال: لا ينبغي للمسلم أن يواخي الفاجر و لا الأحمق و لا الكذاب.[5]

ادامه بحث آسیب اجتماعی خلف وعده:

15959- 5-و عنه عن محمد بن الحسين عن موسى بن سعدان عن عبد الله بن القاسم عن عمرو بن أبي المقدام قال: قال لی فِي أَوَّلِ دَخْلَةٍ دَخَلْتُ عَلَيْهِ تَعَلَّمُوا الصِّدْقَ قَبْلَ الْحَدِيث‌.[6]

فرمود در اولین مرتبه ای که بر او وارد شدم که :هرمطلبی خواستی بیان کنی اول بررسی کن وتعلم کن وبعد بیان کن.

سخن مانند تیر است وباید قبل کمان را رها کردن بررسی کردو هدف را نظر گرفت که بعد رها کردن دیگر چیزی دست انسان نیست ،سخن نیز چنین است که باید قبل کلام بررسی شود وبعد گفته شود تا آسیب نرساند.

مثلا قبل از وعده دادن خوب بررسی کن که امکانش هست ومی شود بعد وعده بده مثلا در مهریه اول بررسی کن که می تواند بدهد وارزش دارد که چنین کند وبعد وعده بدهد.

15967- 4-مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ فِي الْعِلَلِ وَ عُيُونِ الْأَخْبَارِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ سَعْدٍ عَنْ يَعْقُوبَ بْنِ يَزِيدَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ أَشْيَمَ عَنْ سُلَيْمَانَ الْجَعْفَرِيِّ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا ع قَالَ: أَ تَدْرِي لِمَ سُمِّيَ إِسْمَاعِيلُ صَادِقَ الْوَعْدِ قُلْتُ لَا أَدْرِي قَالَ وَعَدَ رَجُلًا فَجَلَسَ حَوْلًا يَنْتَظِرُهُ.[7]

می دانی چرا به اسماعیل نبی می گویند صادق الوعده؟ گفتم نخیر.

فرمود :به مردی وعده ای داد ویکسال بروعده خود در جایی که وعده داده بود باقی ماند.