درس خارج فقه استاد میرزا محمدحسین احمدی‌فقیه‌یزدی

موضوع: تقدم در استفاده از مالکیت های معنوی

﴿وَاللَّهُ فَضَّلَ بَعْضَكُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ فِي الرِّزْقِ ۚ فَمَا الَّذِينَ فُضِّلُوا بِرَادِّي رِزْقِهِمْ عَلَىٰ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَهُمْ فِيهِ سَوَاءٌ ۚ أَفَبِنِعْمَةِ اللَّهِ يَجْحَدُونَ﴾[1]

و خدا رزق بعضی از شما را بر بعضی دیگر فزونی داده، آنان که رزقشان افزون شده (زیادی) رزقشان را به زیردستان و غلامان نمی‌دهند تا باهم مساوی شوند (لیکن مقام خدایی را به بتی یا بشری می‌دهند تا با خدا شریک و مساوی دانند، زهی جهل و ناسپاسی!) آیا نعمت ایمان به خدا را (به عصیان و شرک) باید انکار کنند.

از آيه مي فهميم كه عده اي را خداوند جلو مي اندازد ودر رزق جلو هستند وتقدم از لحاظي كه خدا به او داده است.

وقتي رزق داده شد او مالك است ودر مالكيت معنوي هم رزقي است كه هرچند به عنايت الهي است ولي به هر حال او مالك شده است.