درس خارج فقه استاد میرزا محمدحسین احمدی‌فقیه‌یزدی

موضوع: حدوث وبقای حقوق

عدة من أصحابنا، عن أحمد بن محمد، عن علي بن الحكم، عن أبان بن عثمان، عن صباح بن سيابة:

عن أبي عبد الله عليه السلام، قال: «قال رسول‌ الله صلى الله عليه و آله: أيما مؤمن‌ أو مسلم مات‌ و ترك دينا لم يكن في فساد و لاإسراف، فعلى الإمام أن يقضيه، فإن لم يقضه، فعليه إثم‌ذلك؛ إن الله- تبارك و تعالى- يقول: ﴿إنما الصدقات للفقراء و المساكين﴾[1] ‌[2] الآية، فهو من الغارمين، و له سهم عند الإمام، فإن حبسه فإثمه‌[3] عليه».[4]

هرکس سرپرست جامعه هست بایددین مومن فوت شده که ازروی فساد واسراف نبوده بپردازد

اگردین او راندهد گناهش گردن خودامام هست.

صدقات که دست اوست برای فقراء است که این دین ازمومن نشان فقراو بوده که باید پرداخته شود

وظیفه به عنوان امام ورییس ومسئول جامعه است که از بیت المال بپردازد

دین با فوت از بین نمی رود وباید پرداخت شود

اگرحقی بوجودامد ضایع بشود،مثل حقی که ازبیت المال برای مومن هست واز بین نمی رود حتی با فوت او؛پس حدوث حق به راحتی وبدون اسباب از بین نمی رود.

این حق به صورت تکوین وجود دارد که از روی اسراف وفساد نبوده ومی توان از روایت برای مالکیت معنوی استفاده نمود.

لازم نیست دین حتما شخصی باشد بلکه اگر کسی برای اجتماع کاری کرده ودین گردنش آمده که باید پرداخت گردد

یا مثلا شخصی برای خود از اجتماع دین بر گردن دارد که سرپرست جامعه باید دین اجتماعی شخص را بپردازد