1403/02/22
بسم الله الرحمن الرحیم
موضوع: اخلاق ولایی/حضرت معصومه (سلام الله علیها) /جایگاه حضرت معصومه (سلام الله علیها)
قال الرضا (علیه‌السلام): «مَن زارَها عارِفاً بِحَقِّها فَلَهُ الجَنَّةُ».[1]
ایام دهه‌ی کرامت و روزهای ولادت حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) است. در همجواری و همسایگی حضرت هستیم. الحمدلله «وَ لَکَ الحمدُ عَدَدَ کَلِماتِکَ».[2] خدا را شکر که روزیِ مادی و علمی ما در کنار مضجع نورانی ایشان است. ربّ أنعمتَ فَزِد. از خدا می‌خواهیم به حق مقامات ایشان، این همجواری در عوالم دیگر ادامه یابد.
در عظمت ایشان همین بس که شخصیتی مثل امام رضا (علیه‌السلام) فرمودند: «کسی که عارفا بحقها ایشان را زیارت کند، بهشت برای اوست».
زیارت ایشان، مساوی بهشت است. این روایت را تحلیل معرفتی کنیم؛ یعنی زیارت ایشان، علت جنت و بهشت‌آفرین است. تا بهشتی آفریده نشود، تحقق نمی‌یابد.
اولین تقاضایی که از شما داریم، این است که در ایام اربعین کلیمی و اول ذی‌قعده هستیم. ﴿وَوَاعَدْنَا مُوسَى ثَلاَثِينَ لَيْلَةً وَأَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ﴾.[3] چله‌ای مراقبت داشته باشید و تأکید می‌کنم که آغاز اربعینیات شما باشد و تداوم آن، هر روز سلام به حضرت را نهادینه کنید؛ به خصوص شما پروانگانی که دور شمع مضجع ایشان هستید. روزی بر ما نگذرد که در مدرسه‌ی فیضیه بیاییم و سلامی به ایشان ندهیم. حتی الامکان زیارت مأثوره‌ی ایشان را یک بار در شبانه‌روز بخوانیم. اولیای الهی به این جهت متعبد بودند.
از تشرفات همراه علامه حسن‌زاده آملی (رحمه‌الله) - جانم به قربان ایشان - به حرم حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها)، خاطراتی دارم که از منزل ایشان می‌آمدیم حرم زیارت می‌کردیم و برمی‌گشتیم. وسط درس می‌فرمودند: «باید به زیارت برویم»! از همان‌جا که از منزل حرکت می‌کردند، تا برگشت به منزل، اوج زیارت در کنار مضجع شریف بود؛ وگرنه زیارت را از همان ابتدا آغاز می‌کردند، با نکته‌های معرفتی که بیان می‌فرمودند. زیارت‌شان که تمام می‌شد، می‌گفتند این آخرین زیارت ما نباشد.
«خیر الأمور أوسطها»؛[4] بهترین‌ها آن است که مداومت داشته باشد. دست حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) بسیار باز است. امام صادق (علیه‌السلام) سال‌ها قبل از تولدشان فرمودند: «و تدخل بشفاعتها شیعتی الجنة بأجمعهم».[5]
آن فرد گفت شفاعت مردم قم به دست ایشان است. در خواب، میرزای قمی را دید که به امر حضرت، شفاعت مردم قم به دست من است؛ ایشان شفاعت همه‌ی شیعیان را دارند.
«يَا فَاطِمَةُ اِشْفَعِي لِي فِي اَلْجَنَّةِ».[6] مقام شأنیت و مقام زیارت و مقام شفاعت از مقامات ویژه‌ی حضرت است. طوری برنامه قرار دهید که زیارت حضرت در میانه‌ی کارهای سیروسلوکی شما باشد. از قم هم به شهرهای دیگر می‌روید، این زیارت را فراموش نکنید. و اگر در همه‌جا انجام بگیرد، برکات خاصی دارد. هر گاه دل‌مان تنگ می‌شد، محضر حضرت می‌آمدیم. الآن هم همین‌طور است. ما اطفال دبستانی هستیم. دستشان باز است.
شفاعت، کار دنیایی‌اش در این است که انسان در مرحله‌ای قرار گیرد که انسان بتواند همراهان و همگامانی با خود ببرد. انسان می‌میرد و «وَحیداً فَریداً» می‌شود. اگر در دنیا مراقبت داشت، به قدر اعمالش به او اجازه‌ی همراهی و همگامی می‌دهند. چقدر حضرت دستشان باز است که امام صادق (علیه‌السلام) در مورد ایشان فرمودند: «شیعه‌ی من به دست ایشان بتمامه وارد بهشت می‌شوند»!
به ایشان تمسک داشته باشید؛ به خصوص در مسائل معرفتی و علمی. حضرت استادم علامه حسن‌زاده (قدّس‌الله‌نفسه‌الزکیة) می‌فرمودند: «صدر المتألهین در مسئله‌ی اتحاد عاقل و معقول گیر کرده بود و برایش حل نمی‌شد. از کهک پیاده محضر حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) آمد و خواسته‌اش، حل علمی این مسأله بود. وقتی برگشت، رساله‌ی اتحاد عاقل به معقول را نوشت و مسأله را حل کرد.
اینکه اینجا حوزه‌ی علمیه‌ی قم شده و علما و پروانه‌ها در حال گردش، اطراف آن هستند، بی‌جهت نیست. نه سالانه، بلکه روزانه رزق خود را بگیرید. کتب در دست ما است، ولی این‌ها مقدمه‌ی راه ورود ما به مکتب اهل‌بیت (علیهم‌السلام) است. ان‌شاء‌الله استفاده کنیم. ان‌شاء‌الله حضرت به همه‌ی ما عنایت کنند. رزقنا الله إیّانا و إیّاکم که مقامات خاصه‌ای که خودشان برای ما در نظر گرفته‌اند، بهره ببریم گاهی ما عقل‌مان نمی‌کشد چه بخواهیم. دستشان باز است و بهتر می‌دانند.