1402/12/13
بسم الله الرحمن الرحیم
موضوع: اخلاق سیاسی/جاه و شهرت /لزوم پاسخگویی مسئولین در روز قیامت
حدیث اخلاقی و معرفتی امروز را در محضر امید عالم و آدم، حضرت خاتم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) هستیم. فرمایش‌های ایشان، یا قرآن است و یا حدیث. در هر دو صورت، ﴿وَمَا يَنطِقُ عَنِ الْهَوَى﴾.[1] چون کسی که برای خدا حرف بزند، هَوَی در او راه ندارد. ماه مبارک شعبان است. فرهیختگان عزیز بکوشید اهل هَوَی نباشید. هیچ کس بدون هَوَی نیست. اگر هوا و هوس را در اختیار عقل قرار داد، مهم است.
فرمایش حضرت در مستدرک الوسائل مرحوم نوری، ج 12، ص 429 است:
«إنّ اللهَ تعالی لَیسأَلُ العبدَ فی جاهِهِ کما یَسأَلُ فی مالِهِ؛ فیقولُ یا عبدی! رَزَقتُکَ جاهاً فَهَل أَعَنتَ به مظلوماً أو أَغَثتَ به مَلهوفاً»؟[2]
نعوذ بالله من سیئات اعمالنا و شرور انفسنا. خداوند از انسان و بنده‌اش سؤال می‌کند، در موقعیت و مسئولیتی که دارد. تمام مراحل و موقعیت‌هایی که دارد، باید همه را جواب دهد؛ چنان که در مالش سؤال می‌شود و همان‌طور که از اموالش سؤال می‌شود، از موقعیت‌ها و مسئولیت‌هایش هم سؤال می‌شود. ایام رقابت‌های انتخاباتی تمام شد. کسانی که رقابت داشتند و تلاش کردند و سعی‌شان اگر برای خدا بود که هست، ان‌شاءالله بدانند رقابت‌شان برای مسئولیتی است که سؤال و جواب در آن زیاد است.
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، بین ابوذر و سلمان مسابقه‌ای گذاشتند. درهم و دیناری به آن‌ها دادند. سنگ داغی بود، گفتند بروید روی آن و بگویید کجا مصرف کردید؟ سلمان یا اباذر، روی سنگ رفت و گفت: «أنفقته فی سبیل الله» و پایش نسوخت؛ ولی دیگری تا آمد بگوید کجا مصرف کردم، نتوانست.
«فیقول یا عبدی! رزقتک جاهاً فهل أعنت به مظلوماً أو أغثت به ملهوفاً»؛
خداوند می‌گوید: «ای عبد من». مگر هر کس می‌تواند مخاطب به خطابِ «یا عبدی» شود؟ «من به تو مقامی دادم؛ آیا مظلومی را کمک کردی، یا غمی را از غم‌زده‌ای زدودی»؟
با اخلاص به رئیس‌جمهور محترم و رئیس مجلس و دیگر مسئولان و خبرگان و نمایندگان مجلس عرض می‌کنم: تک‌تک این رأی‌ها وجاهتی برای شما است. قدر این نعمت‌ها را بدانید. طلبه‌ی بزرگواری، مادر پیرش را برای رأی دادن به دوش گرفته بود. معنای این رأی این است که آن پیرزن که نتوانست قدم بردارد و فرزندش مرکب او می‌شود و موقعیتی برای دیگران ایجاد می‌کند، ببینید چه سؤال و جوابی در قیامت خواهد داشت. همه‌ی منتخبین مردم برای خودشان برنامه داشته باشند، تا مظلومی را کمک کنند و غم غم‌زده‌ای را برطرف کنند.
گفت: «خدا را شکر می‌کنم که آزارم به کسی نمی‌رسد». روزی در محضر علامه حسن‌زاده (قدس‌الله‌نفسه‌الزکیة) بودیم. فرمودند: «در محضر حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) هستیم. چطور شکر این نعمت را به جا آوریم که آزاری نداریم و مشغول درس و بحث هستیم». «لَكَ اَلْحَمْدُ عَدَدَ كُلِّ نَجْمٍ وَ مَلَكٍ فِي اَلسَّمَاءِ».[3]
«میازار موری که دانه کش استکه جان دارد و جان شیرین خوش است».[4]
مسئولین از وجاهت‌شان برای قیامت‌شان استفاده کنند. کاری کنند که در دسترس مردم باشند. خودشان را از مردم دور نکنند. ملاقات‌های مردمی داشته باشند و نامه‌های مردم را بگیرند. این چهارساله و هشت‌ساله به تعبیر مقام معظم رهبری (دامت‌برکاته) زود می‌گذرد. ان‌شاءالله گوینده و شنونده، عامل به این حدیث باشیم. به امید رضوان و جنّت.