1402/10/03
بسم الله الرحمن الرحیم
موضوع: معصومین علیهم السلام/حضرت فاطمه (علیهاالسلام) /تسبیحات حضرت فاطمه (علیهاالسلام)
اولین ایام شروع درس‌ها بعد از فاطمیه است. ان‌شاءالله مأجور باشید. امروز هم حدیث را مهمان سفره‌ی نوری حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) هستیم. رب انعمت فزد. در مواضع مختلف از جمله مکارم الأخلاق، ص 281 حضرت امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: «تَسْبِيحُ فَاطِمَةَ (علیهاالسلام) فِي كُلِّ يَوْمٍ فِي دُبُرِ كُلِّ صَلَاةٍ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ [صَلَاةِ] أَلْفِ رَكْعَةٍ فِي كُلِّ يَوْمٍ».[1]
تقاضا می‌کنم تا می‌توانید این حدیث را نشر دهید. درایت آن را هم رعایت کنید؛ به خصوص برای کسانی که با شما مأنوس هستند، بگویید. تسبیح حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) در هر روز خوانده شود. روز ما و روزیِ ما باید همراه با تسبیح حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) باشد.
وقتی امام صادق (علیه‌السلام) از رسول مکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نقل فرمودند: «شخصی از ایشان پرسید که حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) انسیه است»؟ فرمودند: «حوراء انسیة. قبل از خلقت حضرت آدم در حقه‌ای بود و خوراک نوری او در عالم ملکوت و عرش اعلی تسبیح و تقدیس و تهلیل و تحمید بود».[2] در مهربانی ایشان همین بس که این را خوراک روزانه‌ی ما قرار دادند. تسبیح حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها)، خوراک نورانی ایشان بود که جبرائیل (علیه‌السلام) برای همه‌ی ما آورد. چند کل در این روایت آمده است؛ «کل یوم»، «کل صلاة» و دوباره «کل یوم».
پس از نمازهای واجب، مرسوم است. ولی هر نماز که انسان می‌خواند، تسبیحات حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) هست. نمازهای مستحبی را هم شامل می‌شود. این تعقیب مشترک است. هم نافله و هر نمازی که انسان می‌خواند، مأثور است. تسبیح، نقطه‌ی اتصال و سررشته‌ی اتصال ما به مقام عصمت کبری است.
دو چیز را نهادینه کنید: اول: شهادت رابعه؛ یعنی «اشهد ان علیا امیر المؤمنین و اولاده المعصومین و العصمة الکبری حجج الله». دوم: تسبیحات حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها). ورود به نماز با شهادت رابعه و خروج به تسبیحات ایشان. ان‌شاءالله خداوند به حق حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) آخرت ما را هم با ایشان قرار دهد.