1402/08/09
بسم الله الرحمن الرحیم
موضوع: معصومین (علیهم السلام)/امام زمان (علیه السلام) /لزوم ارتباط با امام زمان (علیه السلام)
حدیث امروز را در محضر حضرت خاتم الاولیاء امام زمان (علیه‌السلام) هستیم.
غیبت شیخ طوسی، ص285؛ احتجاج، ج 1، ص 97؛ تحف العقول، ص386.
فرمودند: «وَ الْحَقُّ مَعَنَا فَلَنْ يُوحِشَنَا مَنْ قَعَدَ عَنَّا وَ نَحْنُ صَنَائِعُ رَبِّنَا وَ الْخَلْقُ بَعْدُ صَنَائِعُنَا».[1]
حق با ما است و اگر کسی از ما فاصله بگیرد، وحشتی نداریم.
«اَللَّهُمَّ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ فَقْدَ نَبِيِّنَا صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ غَيْبَةَ وَلِيِّنَا [إِمَامِنَا] وَ كَثْرَةَ عَدُوِّنَا وَ قِلَّةَ عَدَدِنَا».[2]
این عدد قلیل، ما را نترساند. ﴿كَم مِّن فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللّهِ﴾؛[3] چه بسا کمی که بر زیاد پیروز شود.
حضرت فرمودند: «و نحن صنائع ربنا»؛
ما دست‌پرورده‌ی خداییم. مصنوع خدا هستیم. «و الخلق بعد صنائعنا»، یا «صنائع لنا». مردم مصنوع ما هستند. افتخاری است برای ما که حضرت فرمودند: «ما مصنوع خدا هستیم و خلق بعد از ما مصنوع ما».
چند نکته‌ی مهم:
1) بدانید که بر حقّید و صاحب ما حق است و باید طبق آیه‌ی آخر سوره‌ی آل عمران، مرابطه با حضرت داشته باشیم. ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اصْبِرُواْ وَصَابِرُواْ وَرَابِطُواْ﴾؛[4] او به یاد ماست؛ ما هم به یاد او باشیم. حدّاقل در یکی از قنوت‌های‌تان دعای سلامتی و فرج ایشان را بخوانید. محضر آیت‌الله‌العظمی بهاءالدینی (رحمه‌الله) بودیم. در قنوت مغرب یا عشا دعای سلامتی حضرت را می‌خواندند. یا در نماز صبح بخوانید، یا نماز شب. اول صبح با حضرت مرتبط شدید.
2) ما به لحاظ تکوین در اختیار حضرتیم؛ به لحاظ تشریع هم در اختیار ایشان باشیم. امام و انسان کامل نسبت به هستی، مانند روح در بدن است. چطور ما اعضای خود را حرکت می‌دهیم و در اختیار روح است که ناظر و مدبّر است. امام در هر قسمت از هستی بخواهد، حتی در جزئیات می‌تواند تصرف کند. «إذا أرادوا أن یَعلَموا شیئاً عَلِمُوا».[5] یا «عُلّموا». به نظر ما «عَلِمُوا» قوی‌تر است.
ان‌شاءالله آیه‌ی ﴿أَطِيعُواْ اللّهَ وَأَطِيعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِي الأَمْرِ مِنكُمْ﴾، شامل ما شود.
3) اگر این سیر معنوی را طی کنید، خلق الهی تحت پرورش شما قرار دارند. خلق الله هم تحت تدبیر شما خواهند بود. نائب امام زمان (علیه‌السلام) در مقام تربیتی، قوی‌تر است تا صرفا نایب در امور فقهی. خوشا به حال آنان که هم جنبه‌ی فقهی در آنان هست و هم جنبه‌ی تربیتی. بحمدالله اولیای ما این چنین هستند. برخی پیش‌بینی‌های مقام معظم رهبری (دامت‌برکاته) از همین باب «صنائع لنا» است. اولیایی دارند که کار را به آنها واگذار می‌کنند.
آیت‌الله‌العظمی بهاءالدینی (رحمه‌الله) فرمودند: «بیش از سی دوره قوانین را تدریس کردم. در فیضیه، نظرات میرزای قمی (رحمه‌الله) را نقد می‌کردیم و بعد از درس به قبرستان شیخان می‌رفتیم و حوایج خود را از میرزای قمی می‌گرفتیم». گاهی مجاوران حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) این‌گونه‌اند. گاهی پروانه‌های دور حضرت، خواسته‌های مردم را به اِشراف ایشان رفع می‌کنند. رفع حوایج مردم، زنده و مرده ندارد. خوشا به حال آنها که زنده به این درجه برسند. مرحوم آیت‌الله بهجت (رحمه‌الله) می‌فرمودند: «بین حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) و حضرت امام رضا (علیه‌السلام)، بده بستان است». حواله‌ها را می‌فرستند. بین تمام اولیای الهی، بده‌بستان است.